Phenakospermum guyannense

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Phenakospermum guyannense
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

imbirowce

Rodzina

strelicjowate

Rodzaj

Phenakospermum

Gatunek

Phenakospermum guyannense

Nazwa systematyczna
Phenakospermum guyannense (Rich.) Miq.
Bot. Zeitung (Berlin) 3:345. 1845[3]
Synonimy
  • Musidendron amazonicum (Mart.) Nakai
  • Phenakospermum amazonicum (Mart.) Miq.
  • Ravenala guyannensis (A.Rich.) Steud.
  • Urania amazonica Mart.[4]
  • Urania guyannensis Rich.[3][4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]

Phenakospermum guyannensegatunek z rodziny strelicjowatych z monotypowego rodzaju Phenakospermum. Występuje na terenach nizinnych[4] na rozległym obszarze Ameryki Południowej w klimacie tropikalnym na wschód od Andów od Wenezueli na północy, po Boliwię na południu[6] (przy czym jest tam rośliną rozproszoną, dość nieliczną[7])[4]. Rośnie na terenach otwartych, na sawannie, na skrajach lasów[6]. Kwiaty otwierają się w nocy[6] i zapylane są przez nietoperze z rodziny liścionosowatych[7], ale bywają też odwiedzane przez wełnooposa nagoogonowego, który żywi się nektarem nie dokonując jednak zapylenia. Kwitnienie trwa od końca pory deszczowej przez 2 do 4 miesięcy[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Bylina o drewniejącym pędzie osiągającym 10 m wysokości zakończonym wachlarzowato ułożonymi w jednej płaszczyźnie liśćmi[6]. Rozgałęzione kłącza rozrastają się jak rozłogi[7].
Liście
Podłużne, podobne do liści bananowca, z długim, masywnym ogonkiem. Koniec blaszki opisywany jest jako często „urwany”[7].
Kwiaty
Zebrane w szczytowy, masywny i prosto wzniesiony kwiatostan długości do 4 m. Kwiaty wsparte są okazałymi przysadkami[6]. Listki zewnętrznego okółka okwiatu równej długości, duże, wewnętrzne krótsze, nieco asymetryczne i zrośnięte u nasady. Pręcików pięć. Prątniczków brak. W każdej z trzech komór zalążni znajdują się co najmniej cztery szeregi zalążków[7].
Owoce
Trójkomorowe torebki zawierające wydłużone nasiona[7] z czerwoną i owłosioną osnówką[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2020-03-23] (ang.).
  3. a b Taxon: Phenakospermum guyannense (Rich.) Miq.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2020-03-23].
  4. a b c d Phenakospermum Endl.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-03-24].
  5. Phenakospermum guyannense, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  6. a b c d e f W. John Kress, Donald E. Stone. Morphology and Floral Biology of Phenakospermum (Strelitziaceae), an Arborescent Herb of the Neotropics. „Biotropica”. 25, 3, s. 290-300, 1993. 
  7. a b c d e f K.Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. IV. Flowering Plants. Monocotyledons. Alismatanae and Commelinanae (except Gramineae). Berlin, Heidelberg: Springer, 1998, s. 454. ISBN 978-3-642-08378-5.
  8. David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 705, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.