Piórniczka rozgałęziona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piórniczka rozgałęziona
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

piórniczkowate

Rodzaj

piórniczka

Gatunek

piórniczka rozgałęziona

Nazwa systematyczna
Pterula multifida (Chevall.) Fr.
Linnaea 5: 531 (1830)

Piórniczka rozgałęziona (Pterula multifida (Chevall.) Fr.) – gatunek grzybów z rodziny piórniczkowatych (Pterulaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pterula, Pterulaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1826 r. François Fulgis Chevallier nadając mu nazwę Penicillaria multifida. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1830 r. Elias Fries, przenosząc go do rodzaju Pterula[1].

Synonimy naukowe[2]:

  • Penicillaria multifida Chevall. 1826
  • Pterula densissima Berk. & M.A. Curtis 1873
  • Pterula multifida var. densissima (Berk. & M.A. Curtis) Pilát 1958
  • Pterula multifida (Chevall.) Fr. 1830 var. multifida

Nazwę polską podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1983 r[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owocnik od podstawy wielokrotnie podzielony, bez trzonu, mający postać cienkich, ostrych gałązek; przeważnie wyprostowanych lub nisko pochylonych. Młode są białoszare, później brudnawe, szaroochrowe i tworzą murawki do 20 cm wysokości[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony na wymarcie[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech i Holandii[3].

Przeważnie tworzy rozległe szczotkowate murawki w lasach iglastych wśród mchów oraz na igliwiu[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b Edmund Garnweidner, Hertha Garnweidner, Alicja Borowska, Alina Skirgiełło: Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej. Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 192. ISBN 83-7319-976-4.
  5. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.