Piaskówka chuda
| Psammomys vexillaris[1] | |||
| O. Thomas, 1925[2] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
piaskówka chuda | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 brak danych
| |||
Piaskówka chuda[5] (Psammomys vexillaris) – gatunek ssaka z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae). Gatunek często mylony z piaskówką tłustą[6][4].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Piaskówka chuda występuje w suchych regionach północno-wschodniej Algierii, Tunezji i północno-zachodniej Libii[7].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1925 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Psammomys vexillaris[2]. Holotyp pochodził z Bu Njem, w Libii[6].
P. vexillaris łatwo pomylić z P. obesus, a niektórzy autorzy nadal wątpią w zasadność statusu gatunkowego P. vexillaris pomimo różnic chromosomowych[7]. Geometryczne badanie morfometryczne przeprowadzone w 2016 roku potwierdziło, że oba gatunki są rozróżnialne w Tunezji[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Psammomys: gr. ψαμμος psammos „piasek”; μυς mus, μυος muos „mysz”[9].
- vexillaris: łac. vexillarius „chorąży”, od vexillum „flaga, sztandar”, od velum „żagiel”; przyrostek zdrabniający -illum[10].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 115–130 mm, długość ogona 80–120 mm, długość ucha 10–12 mm, długość tylnej stopy 30–35 mm; brak szczegółowych danych dotyczących masy ciała[11].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Piaskówka chuda zamieszkuje pustynne obszary północnej Afryki porośnięte drobnymi halofitami (komosowate)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Psammomys vexillaris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Thomas 1925 ↓, s. 198.
- ↑ Thomas 1925 ↓, s. 199.
- ↑ a b c L. Granjon, Psammomys vexillaris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Psammomys vexillaris. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-17].
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 458. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ H. Khemiri, P. Colangelo, M. Chétoui & S. Nouira. Skull size and shape variation in Psammomys spp. (Rodentia, Gerbillinae) from Tunisia, with emphasis on the impact of allometric variation on species recognition. „African Zoology”. 51 (3), s. 145–152, 2016. DOI: 10.1080/15627020.2016.1233828. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 587, 1904. (ang.).
- ↑ vexillaria, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-17] (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 649. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- O. Thomas. On some of the species of Psammomys found in Algeria, Tunis, and Tripoli. „The Annals and Magazine of Natural History”. 16 (Ninth series), s. 197–199, 1925. DOI: 10.1080/00222932508633289. (ang.).