Piekło pod Małogoszczem
50°50′13″N 20°18′35″E/50,836944 20,309722| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
17,5 m |
| Głębokość |
1 m |
| Deniwelacja |
5 m |
| Wysokość otworów |
305 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
80 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) G-5.3 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°50′13″N 20°18′35″E/50,836944 20,309722
| |
Piekło pod Małogoszczem (Piekło, Piekło pod Małogoszczą, Piekło Bolmińskie, Piekiełko, Nowe Piekło) – jaskinia w Górach Świętokrzyskich. Wejście do niej znajduje się w Grząbach Bolmińskich, w wąwozie w północno-zachodniej części grzbietu Góry Bolmińskiej, na terenie gminy Chęciny, na wysokości 305 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 17,5 metrów, a jej deniwelacja 5 metrów[1].
Jaskinia znajduje się na terenie Rezerwatu Przyrody Milechowy i jest nieudostępniona turystycznie[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi prosty, idący lekko w dół korytarz zaczynający się w dużym i okrągłym otworze wejściowym, a kończący szczeliną nie do przejścia. W pobliżu otworu odchodzą od niego trzy krótkie kominki, natomiast pod koniec poziomy korytarzyk i kilkumetrowy kominek[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini występują polewy ze stwardniałego mleka wapiennego. Zimują w niej nietoperze. Ściany są suche, brak jest na nich roślinności[1].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była znana od dawna. Pierwszą wzmiankę o niej opublikowali M. Hubicka i E. Massalski w 1928 roku. Jako pierwszy opis i plan jaskini sporządził Kazimierz Kowalski w 1952 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-09] (pol.).
- ↑ Milechowy - Atrakcje przyrodnicze - TURYSTYKA I REKREACJA - Gminny Portal Internetowy - Chęciny [online], checiny.pl [dostęp 2017-12-09].