Pielęgnica miodowa

Pielęgnica miodowa

Archocentrus multispinosus
(Günther, 1867)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Rząd	okoniokształtne
Rodzina	pielęgnicowate
Podrodzina	Cichlinae
Plemię	Heroini
Rodzaj	Archocentrus
Gatunek	pielęgnica miodowa
Synonimy
Heros multispinosus Günther, 1867 Herotilapia multispinosa (Günther, 1867)

Pielęgnica miodowa (Archocentrus multispinosus) – słodkowodna ryba z rodziny pielęgnicowatych. Hodowana w akwariach.

Pozycja systematyczna

Do niedawna pielęgnica miodowa była zaliczana do monotypowego rodzaju Herotilapia, jednak po badaniach Juana Schnittera-Soto z 2007 roku została przeniesiona do rodzaju Archocentrus. Nowsze badania Oldricha Ricana z 2008 roku stwierdzają, że Archocentrus multispinosus jest filogenetycznie bliższy pielęgnicy niebieskołuskiej i niektórym gatunkom z rodzaju Amphilophus niż pozostałym gatunkom z rodzaju Archocentrus, wobec czego wskazane byłoby przywrócenie wcześniejszego zakwalifikowania pielęgnicy miodowej do rodzaju Herotilapia.

Występowanie

Pielęgnica miodowa zamieszkuje wody płynące i jeziorka w Ameryce Środkowej, zarówno w zlewisku Atlantyku jak i Pacyfiku, od Hondurasu i Nikaragui do Kostaryki. Spotykana jest w jeziorze Managua. Do polskich hodowli akwarystycznych została wprowadzona w 1975 roku. Pielęgnica miodowa preferuje wody o temperaturze 21–36 °C, ph 7,0–8,0 oraz twardość wody 9–20 dH.

Opis

Pielęgnica miodowa jest rybą o długości od 10 do 15, maksymalnie 17 cm. W ubarwieniu dominuje kolor żółty, zmienny w zależności od nastroju. Charakterystyczny czarny pas ciągnie się wzdłuż ciała ryby od oka do nasady ogona. Podczas godów i w okresie opieki nad narybkiem pielęgnice miodowe mogą przybrać kolor czarny, z żółtym zabarwieniem jedynie w części grzbietowej. Pielęgnice miodowe mają mały otwór gębowy z wydatnymi wargami, wyposażony w wiele rzędów niskich, trójgraniastych zębów.

Dymorfizm płciowy nie jest zbyt wyraźny, z reguły samica jest nieco mniejsza i ma większy brzuch, zaś większy samiec ma bardziej wydłużone i szpiczaste płetwy grzbietową i odbytową. U dorosłych samców występuje garb tłuszczowy na czole.

W warunkach naturalnych głównym pożywieniem pielęgnic miodowych są glony, przekopują też muliste dno w poszukiwaniu drobnych bezkręgowców.

Hodowla

Pielęgnica miodowa należy do spokojniejszych ryb pielęgnicowatych, może być hodowana w akwarium wielogatunkowym. Jest gatunkiem terytorialnym, preferuje miejsca bogate w kryjówki i obsadzone roślinami, konieczne są też płaskie kamienie lub trwałe dekoracje. Najczęściej przebywa w środkowej i przydennej części akwarium. Ryby w hodowli przyjmują pokarm żywy i sztuczny, z koniecznym dodatkiem składników pochodzenia roślinnego.

Do rozmnażania pielęgnice miodowe dobierają się w pary, optymalna temperatura wynosi 25–28 °C. Ikra składana jest na wybrany i przygotowany kamień lub twardy element dekoracji akwarium, w liczbie od 100 do 1000 sztuk. Czas wylęgu narybku wynosi, według różnych źródeł od 24–26 godzin do dwóch lub trzech dni. Oboje rodzice opiekują się zarówno ikrą jak i narybkiem. Jako schronienie dla narybku wykorzystywany jest wykopany wcześniej dołek w podłożu lub pływające rośliny. W przypadku podenerwowania, np. przez inne ryby lub osoby przebywające w pobliżu akwarium rodzice mogą zjadać ikrę i narybek.