Pierścień rybaka (powieść)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pierścień rybaka
Anneau du pêcheur
Autor

Jean Raspail

Typ utworu

powieść

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Francja

Język

francuski

Data wydania

1995

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

2005

Wydawca

Klub Książki Katolickiej

Przekład

Marian Miszalski

Pierścień rybaka (fr. Anneau du pêcheur) – powieść z 1995 roku, której autorem jest francuski pisarz Jean Raspail.

Przekład polski – Marian Miszalski, Klub Książki Katolickiej, Poznań 2005. Autor sięga do mrocznego okresu w historii Kościoła, jakim była wielka schizma zachodnia. Narracja jest prowadzona dwutorowo, gdyż akcja rozgrywa się zarówno w średniowieczu, jak i w czasach współczesnych.

Osnową powieści są losy antypapieża Benedykta XIII i jego następców, gdyż według autora linia papieży awiniońskich nie wygasła wraz z Benedyktem XIII i jego ostatnim następcą Klemensem VIII, ale trwała aż do naszych czasów. Wyboru Klemensa VIII nie uznał za ważny ostatni kardynał Benedykta XIII – Jan Carrier. Gdy Klemens VIII abdykował i poddał się jurysdykcji papieża Marcina V, Jan Carrier wybrał na papieża z linii awiniońskiej Bernarda Garniera, dziekana kapituły katedralnej w Rodez, który przybrał imię Benedykta XIV. Ten podniósł do godności kardynalskiej kilku swoich towarzyszy. Pozostanie z nich tylko Jan Farald, który po śmierci Benedykta wybierze na papieża Jana Carriera – Benedykta XIV. Od niego zaś będzie się ciągnąć nieprzerwany łańcuch Benedyktów, którzy strzec będą sukcesji apostolskiej. Ostatni z nich to Gerard de Vallac, który, jako swą ostatnią misję, podejmuje próbę dotarcia do Rzymu, aby tam umrzeć. W poszukiwaniach ostatniego Benedykta uczestniczy bp Cassini z Watykanu oraz jego współpracownik, o. Włodzimierz Nykas.

Przedstawiając w sposób bardzo sugestywny papiestwo XIV i XV w., autor stara się ukazać Kościół z jednej strony jako instytucję i organizację pełną ludzkich błędów, rozdzieraną sporami, których fundamentem są pycha, zawiść, przywiązanie do bogactw materialnych i władzy, a z drugiej strony jako rzeczywistość nadprzyrodzoną i depozytariusza łaski bożej. Spoza zamętu spowodowanego schizmą wyłania się obraz Kościoła, który jest nosicielem prawdy.