Marian Miszalski

Marian Miszalski
	; Marian Miszalski (2018)
Data i miejsce urodzenia	24 września 1948 ; Łódź
Zawód, zajęcie	dziennikarz, tłumacz, publicysta, pisarz
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Marian Bolesław Miszalski (ur. 24 września 1948 w Łodzi) – polski pisarz, dziennikarz, tłumacz i publicysta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stefana i Bolesławy^[1]. W 1970 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. W 1972 został absolwentem podyplomowego studium dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim^[2].

W marcu 1968 był uczestnikiem 36-godzinnego strajku okupacyjnego na Wydziale Prawa UŁ. Od lat 70. współpracował ze środowiskami opozycyjnymi. W latach 1973–1981 pracował jako dziennikarz „Głosu Robotniczego”^[2]. Od 1974 członek Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. W latach 1976–1981 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Jesienią 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Był członkiem komitetu zakładowego związku w SDP^[2].

27 stycznia 1981 wraz z Iwoną Śledzińską-Katarasińską jako jedyni dziennikarze w Łodzi wzięli udział w strajku ostrzegawczym o wolne soboty^[3]. 13 grudnia 1981, po wprowadzeniu stanu wojennego, został internowany. Przebywał w Sieradzu oraz Łowiczu. 3 maja 1982 został zwolniony^[2]. Tzw. komisja weryfikacyjna orzekła wobec niego „zakaz pracy w środkach masowego przekazu i innych instytucjach państwowych”. Współorganizator i uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy i Duszpasterstwa Akademickiego. W 1983 wspólnie ze Stanisławem Michalkiewiczem założył niezależne wydawnictwo „Kurs”, które oprócz miesięcznika o tym tytule wydawało książki poświęcone tematyce liberalnej i historycznej oraz literaturę piękną. W latach 1986–1992 działał w Konfederacji Polski Niepodległej. W 1989 przywrócony do pracy w „Głosie Porannym”.

Od 1992 do 1994 członek Porozumienia Centrum. Od 1996 do 2001 należał do Unii Polityki Realnej^[2]. Bez powodzenia kandydował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 1991 z listy Porozumienia Centrum oraz w 1997 z listy Unii Prawicy Rzeczypospolitej. W wyborach samorządowych w 1998 i 2002 był kandydatem do sejmiku łódzkiego z ramienia UPR.

Autor tekstów w „Niedzieli”, „Najwyższym Czasie!” oraz w wydawanym w Paryżu „Głosie Katolickim”.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi (2006)^[4]
Krzyż Wolności i Solidarności (2012)^[5]
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (2001)

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Opracowania ogólne[edytuj | edytuj kod]

Najnowsza spiskowa historia Polski, 2013
Żydowskie lobby polityczne w Polsce, 2015
Ukryta wojna, cicha kapitulacja? Polityka polska wobec żydowskiego rasizmu, 2019
„Chamy i żydy” w dzisiejszej Polsce, 2020

Powieści[edytuj | edytuj kod]

Równowaga chwiejna, 1978
Wzlot przyśpieszony, 1981
Wysokie progi, 1984
Gdzie ja jestem? Zapiski wewnętrznego emigranta, 1986
Miniatury i opowiadania, 1987
Idąc... (współautor: Mateusz Michalkiewicz), 1987
Stacja Châtelet albo niezwykłe przygody Polaka w Paryżu, 1990
Kolekcja własna artysty, 2007
Człowiek z cienia (współautor: prof.Tadeusz Dubicki), 2017
Historia dwóch popsów czyli żywot Mieczysława Ułańskiego i Sajetana Nos-Porczyka w okresie przydługiej transformacji ustrojowej, 2019

Wiersze[edytuj | edytuj kod]

Trzy ćwierci od śmierci (1984)
Świat to stary wariat (liryka, polityka,metafizyka) -wybór poezji, Wydawnictwo Capital, 2022

Wiersze dla dzieci[edytuj | edytuj kod]

Cyrk Fantasmagoria (1978)

Przekłady[edytuj | edytuj kod]

Jean Raspail – Pierścień rybaka, Obóz świętych, Sire
Guy Sorman – Państwo minimum, Nowe bogactwo narodów, W oczekiwaniu barbarzyńców, Prawdziwi myśliciele naszych czasów, Rewolucja konserwatywna w Ameryce
Pierre Manent – Intelektualna historia liberalizmu
René Rémond – Francuska prawica dzisiaj
Max Jacob – Laboratorium centralne
Edward Luttwak – Strategia sowieckiego imperializmu
Ghislaine Salvail – Na rozdrożach Świętych Ksiąg: wprowadzenie do Lectio divina
André Gide – Symfonia pastoralna
Claude Simon – Warkocz Bereniki
Reynald Secher – Wandea. Ludobójstwo francusko-francuskie
Maria i Godfrey Blunden – Malarstwo impresjonistów
Brel, Brassens, Ferre – śpiewający poeci
Mała antologia poezji francuskiej
Frederic Bastiat - Pamflety
Władimir Wołkoff - Dezinformacja
Maria,Godfrey Blunden - Malarstwo impresjonistów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-12-01].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e WiesławW. Maciejewski WiesławW., Marian Miszalski [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2019-12-01] .
↑ Instytut PamięcieI.P. Narodowej Instytut PamięcieI.P., Śledzińska-Katarasińska Iwona Elżbieta [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2024-01-06] (pol.).
↑ M.P. z 2007 r. nr 100, poz. 105
↑ M.P. z 2012 r. poz. 809

[1] Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-12-01].

[:0-2] WiesławW. Maciejewski WiesławW., Marian Miszalski [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2019-12-01] .

[3] Instytut PamięcieI.P. Narodowej Instytut PamięcieI.P., Śledzińska-Katarasińska Iwona Elżbieta [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2024-01-06] (pol.).

[4] M.P. z 2007 r. nr 100, poz. 105

[5] M.P. z 2012 r. poz. 809

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]