Pierre Laromiguière
Pierre Laromiguière (1756-1837) – francuski filozof. Przedstawiciel tzw. szkoły ideologów[1] oraz zwolennik szkockiej filozofii zdrowego rozsądku[2]. Członek Akademii Nauk Moralnych i Politycznych (fr. Académie des sciences morales et politiques)[3].
Laromiguière wywarł istotny wpływ na recepcję i popularyzację filozofii szkoły szkockiej we Francji. Po rewolucji lipcowej we Francji w 1830 r., wspólnie z Victorem Cousinem i Théodorem Jouffroy'em opracował nowy program nauczania w szkołach średnich, oparty na filozofii szkoły szkockiej. W wyniku tego, jak podaje W. Tatarkiewicz: od 1832 r. stała się ona na lat przynajmniej dwadzieścia oficjalną filozofią Francji[4].
Ważniejsze dzieła[edytuj | edytuj kod]
- Projet d’éléments de métaphysique (1793)
- Les Paradoxes de Condillac (1805)
- Leçons de philosophie (1815–1818)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W. Tatarkiewicz, Historia filozofii. Tom 2, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988, s. 139.
- ↑ W. Tatarkiewicz, Historia filozofii. Tom 2, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988, s. 157.
- ↑ Britannica, The Editors of Encyclopaedia. "Pierre Laromiguière". Encyclopedia Britannica, 8 Aug. 2023, https://www.britannica.com/biography/Pierre-Laromiguiere. Accessed 30 August 2023.
- ↑ W. Tatarkiewicz, Historia filozofii. Tom 2, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988, s. 157.
Kontrola autorytatywna (osoba):