Pietrówka
| ||
 Pietrówka w Marklowicach Górnych | ||
| Kontynent | Europa | |
| Państwo |  Polska Czechy
| |
| Rzeka | ||
| Długość | 31 km | |
| Źródło | ||
| Miejsce | Pogórze Śląskie | |
| Ujście | ||
| Recypient | rzeka Olza | |
| Miejsce | Zawada (CZ) Godów (PL) | |
| Współrzędne | 49°54′41,8″N 18°28′41,0″E/49,911611 18,478056 | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | ||
Położenie na mapie Polski  | ||
Pietrówka[1], także Piotrówka (cz. Petrůvka) – rzeka na Śląsku Cieszyńskim w granicach powiatu cieszyńskiego w Polsce i powiatu Karwina w Czechach. Prawy dopływ Olzy.
Źródła tej długiej na 31 kilometrów rzeki znajdują się w Polsce (południowa część Pogórza Śląskiego), ale po części płynie ona po terytorium czeskiego powiatu karwińskiego. Do Olzy Pietrówka wpada pomiędzy miejscowościami Zawada w gminie Piotrowice koło Karwiny i Godów w powiecie wodzisławskim. Na 6,2 km odcinku od Skrbeńska do ujścia rzeka wyznacza granicę polsko-czeską, rozdzielając czeski powiat Karwina od polskiego powiatu wodzisławskiego (dawniej granica ta była również granicą pomiędzy Śląskiem Cieszyńskim należącym do Austrii a ziemią wodzisławską w pruskiej części Górnego Śląska).
Dorzecze Pietrówki ma charakter pogórski: rozległe, łagodne garby pokryte są lessem. Zalesienie zlewni bardzo małe. W dolinach rzecznych liczne stawy rybne. Przed Zebrzydowicami wpływa do niej Pielgrzymówka. Stany wody piętrzone są z powodu zarastania koryta rzeki roślinnością wodną. Powyżej wodowskazu Zebrzydowice znajdują się liczne urządzenia wodne dla gospodarki rybnej. Powierzchnia zlewni do przekroju Zebrzydowice wynosi 114,6 km² (w tym 0,4 km² za granicą).
W Marklowicach Górnych Piotrówka opuszcza granicę państwa polskiego przepływając przez czeskie Piotrowice. Następnie na 6,2 km odcinku od Skrbeńska w powiecie wodzisławskim do ujścia rzeka wyznacza granicę polsko-czeską. Uchodzi do Olzy na wysokości polskiego Godowa i czeskiej Zawady.
Powierzchnia Pietrówki w granicach Polski wynosi 136,4 km².
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Część 1 - wody płynące, źródła, wodospady. T. 1: Hydronimy. Główny Urząd Geodezji i Kartografii, s. 207, seria: Nazewnictwo geograficzne Polski.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Irena Cicha, Kazimierz Jaworski, Bronisław Ondraszek, Barbara Stalmach, Jan Stalmach: Olza od pramene po ujście. Český Těšín: Region Silesia, 2000, s. 16, 18. ISBN 80-238-6081-X. (cz.)