Piflutyksol

Piflutyksol (piflutiksol)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	1-(3-(6-fluoro-2-(trifluorometylo)tioksanten-9-ylideno)propylo)-4-piperydynoetanol
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C24H25F4NOS
Masa molowa	451,52 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	54341-02-5; 60756-96-9 (izomer Z); 61864-89-9 (chlorowodorek)
PubChem	5477380
SMILES
	C1CN(CCC1CCO)CC/C=C/2\C3=C(C=C(C=C3)F)SC4=C2C=C(C=C4)C(F)(F)F
InChI
	InChI=1S/C24H25F4NOS/c25-18-4-5-20-19(2-1-10-29-11-7-16(8-12-29)9-13-30)21-14-17(24(26,27)28)3-6-22(21)31-23(20)15-18/h2-6,14-16,30H,1,7-13H2/b19-2+
	InChIKey
	CCUOZZURYIZOKX-FQJNFEMKSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Multimedia w Wikimedia Commons

Piflutyksol, piflutiksol – organiczny związek chemiczny, pochodna tioksantenu, zsyntetyzowana w laboratoriach firmy farmaceutycznej H. Lundbeck^{[potrzebny przypis]}.

Jego działanie przeciwpsychotyczne jest długotrwałe (20 razy dłuższe w porównaniu z flufenazyną^[1]) i występuje po przyjęciu małych dawek^[2]. Wykazuje silny antagonizm wobec dopaminy i noradrenaliny^[3] oraz zdolność silnego hamowania sztucznie wywołanej hipertermii^[4]. Potencjalny neuroleptyk, dotychczas nie został wprowadzony do lecznictwa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Earl Usdin, Irene S. Forrest: Psychotherapeutic drugs. T. 2. M. Dekker, 1977, s. 16, seria: Psychopharmacology: A series of monographs and textbooks. ISBN 0-8247-6493-5.
↑ I.M.I.M. Nielsen I.M.I.M. i inni, The Pharmacology of a New Potent, Long Acting Neuroleptic, Piflutixol, „Acta Pharmacologica et Toxicologica”, 41, 1977, s. 369-383, DOI: 10.1111/j.1600-0773.1977.tb02675.x .
↑ Bjarne Fjalland, Vita Boeck. Neuroleptic Blockade of the Effect of Various Neurotransmitter Substances. „Acta Pharmacologica et Toxicologica”. 42, s. 206-211, 1978. DOI: 10.1111/j.1600-0773.1978.tb02191.x.
↑ Bjarne Fjalland. Neuroleptic influence on hyperthermia induced by 5-hydroxytryptophan and p-methoxy-amphetamine in MAOI-pretreated rabbits. „Psychopharmacology”. 63, s. 113-117, 1979. DOI: 10.1007/BF00429687.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Psycho-1] Earl Usdin, Irene S. Forrest: Psychotherapeutic drugs. T. 2. M. Dekker, 1977, s. 16, seria: Psychopharmacology: A series of monographs and textbooks. ISBN 0-8247-6493-5.

[BCPT2-2] I.M.I.M. Nielsen I.M.I.M. i inni, The Pharmacology of a New Potent, Long Acting Neuroleptic, Piflutixol, „Acta Pharmacologica et Toxicologica”, 41, 1977, s. 369-383, DOI: 10.1111/j.1600-0773.1977.tb02675.x .

[BCPT-3] Bjarne Fjalland, Vita Boeck. Neuroleptic Blockade of the Effect of Various Neurotransmitter Substances. „Acta Pharmacologica et Toxicologica”. 42, s. 206-211, 1978. DOI: 10.1111/j.1600-0773.1978.tb02191.x.

[Springer-4] Bjarne Fjalland. Neuroleptic influence on hyperthermia induced by 5-hydroxytryptophan and p-methoxy-amphetamine in MAOI-pretreated rabbits. „Psychopharmacology”. 63, s. 113-117, 1979. DOI: 10.1007/BF00429687.

[1]

[2]

[3]

[4]