Przejdź do zawartości

Piotr Awierjanow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Awierjanow
Пётр Иванович Аверьянов
Ilustracja
generał lejtnant generał lejtnant
Pełne imię i nazwisko

Piotr Iwanowicz Awierjanow

Data i miejsce urodzenia

5 października 1867
Kargulinskaja (obwód terski), Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

13 października 1937
Belgrad, Królestwo Jugosławii

Przebieg służby
Lata służby

1885–1937

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Ochotnicza
Królewskie Wojska Jugosłowiańskie

Stanowiska

Szef sztabu Irkuckiego Okręgu Wojskowego, Naczelnik Głównego Zarządu Sztabu Generalnego Armii Rosyjskiej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Piotr Iwanowicz Awierjanow (ros. Петр Иванович Аверьянов, ur. 23 września?/5 października 1867 w stanicy Kargulinskaja (obwód terski), zm. 13 października 1937 w Belgradzie) – rosyjski wojskowy, generał lejtnant, Naczelnik Głównego Zarządu Sztabu Generalnego Armii Imperium Rosyjskiego w czasie I wojny światowej (1916–1917).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w stanicy Kargulinskaja w obwodzie terskim. Ukończył korpus kadetów w Tyflisi.

W 1885 roku wstąpił do wojska, gdzie ukończył w 1888 Mikołajewską Szkołę Inżynierów i w stopniu podporucznika wcielony został do 1 kaukaskiego batalionu saperów. Następnie został skierowany do Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego, którą ukończył w 1894 roku, z pierwszą lokatą.

Po ukończeniu akademii skierowany został do służby wywiadowczej, będąc oficerem do zleceń w Kaukaskim Okręgu Wojskowym. W latach 1894–1898 odbywał podróże zagraniczne, głównie na teren Turcji. Następnie w latach 1900–1901 był oficerem sztabu do specjalnych poruczeń w sztabie Kaukaskiego Okręgu Wojskowego.

W 1901 roku został sekretarzem w Konsulacie Generalnym Rosji w Erzurum (Imperium Osmańskie), którą to funkcję pełnił do 1905 roku.

Po powrocie do Rosji został szefem sztabu twierdzy w Lipawie i funkcję tę pełnił do 1906 roku, po czym przeszedł do Sztabu Generalnego, gdzie był oficerem w wydziale wywiadu wojskowego.

W okresie od 17 kwietnia 1908 roku do grudnia 1910 roku był dowódcą 16 Mingrelskiego pułku grenadierów, po czym powrócił do Sztabu Generalnego i został głównym kwatermistrzem wydziału wywiadu wojskowego.

27 marca 1914 roku został szefem sztabu Irkuckiego Okręgu Wojskowego. Po wybuchu I wojny światowej pozostawał na tym stanowisku do listopada 1914 roku, gdy powrócił do Sztabu Generalnego i został naczelnikiem oddziału mobilizacyjnego w wydziale wywiadu, choć dopiero 22 marca 1915 został oficjalnie zatwierdzony na to stanowisko.

W dniu 10 sierpnia 1916 roku został mianowany na czas wojny Naczelnik Głównego Zarządu Sztabu Generalnego i funkcję tę pełnił do czasu rewolucji lutowej i w dniu 2 kwietnia 1917 roku zwolniony ze stanowiska, ale w dniu 9 maja 1917 roku skierowany do dyspozycji Ministra Obrony. W dniu 15 kwietnia 1917 roku został wyznaczony na stanowiska naczelnika zaopatrzenia Frontu Kaukaskiego. Jednocześnie był generałem-gubernatorem i komisarzem terenów Turcji zajętych przez wojska rosyjskie. W dniu 14.05.1918 roku pełniąc funkcję głównego naczelnika zaopatrzenia Frontu Kaukaskiego, został równocześnie pomocnikiem komendanta Kaukaskiego Okręgu Wojskowego.

Po wybuchu wojny domowej w Rosji pozostał na południu Rosji i w okresie 1918–1920 był w dyspozycji dowództwa początkowo Armii Ochotniczej, a następnie Sił Zbrojnych Południowej Rosji, w tym okresie był przez krótki okres pomocnikiem szefa sztabu Sił Zbrojnych Południowej Rosji.

Po klęsce białych, wyjechał do Turcji, a następnie do Jugosławii, gdzie wstąpił do wojska jugosłowiańskiego i służył w garnizonie w mieście Veliko Gradište.

Zmarł w Belgradzie i został pochowany tam na Cmentarzu Nowym.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • podporucznik (Подпоручик) (9.08.1888)
  • porucznik (Поручик) (11.08.1890)
  • sztabs–kapitan (Штабс-капитан) (18.05.1894)
  • podpułkownik (Подполковник) (6.12.1900)
  • pułkownik (Полковник) (6.12.1904)
  • generał major (Генерал-майор) (6.12.1910)
  • generał porucznik (Генерал-лейтенант) (6.12.1916)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Константин Александрович Залесский: Кто был кто в Первой мировой войне. Moskwa: Астрель,, 2003, s. 11. ISBN 5-271-06895-1. (ros.).