Piotr Głazunow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Głazunow
Пётр Глазунов
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1920
Pietraski, obwód witebski

Data i miejsce śmierci

8 marca 1992
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1938–1957

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

955 pułk lotnictwa szturmowego 305 Dywizji Lotnictwa Szturmowego

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy

Piotr Aleksiejewicz Głazunow (ros. Пётр Алексеевич Глазунов, biał. Пётр Аляксеевіч Глазуноў, ur. 20 lutego 1920 we wsi Pietraczki ówcześnie w rejonie witebskim w obwodzie witebskim, zm. 8 marca 1992 w Charkowie) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w białoruskiej rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu technikum medycznego pracował w obwodowym archiwum w Witebsku, w 1938 został powołany do Armii Czerwonej, w 1940 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Odessie, od 1942 należał do WKP(b). Od marca 1943 uczestniczył w wojnie z Niemcami, w składzie 305 Dywizji Lotnictwa Szturmowego brał udział w walkach na Ukrainy, był zastępcą dowódcy 955 pułku lotnictwa szturmowego w tej dywizji w stopniu kapitana; w lipcu 1944 wraz z pułkiem został włączony w skład 14 Armii Powietrznej 3 Frontu Nadbałtyckiego. Uczestniczył w walkach o wyzwolenie Pskowa, później w walkach nad terytorium Estonii i Łotwy, atakując siłę żywą i technikę wroga, w tym lotniska, węzły kolejowe i oddziały. Samolotem Ił-2 do września 1944 wykonał 115 lotów bojowych (w walkach powietrznych strącił 2 samoloty wroga, a 6 zniszczył na ziemi), a do maja 1945 138 lotów bojowych. W 1947 ukończył wyższe kursy oficerskie, a w 1955 centralne kursy doskonalenia kadry oficerskiej, w 1975 został zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]