Pistacja kleista

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pistacja kleista
Ilustracja
Wiekowy okaz pistacji kleistej w Stambule
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mydleńcowce

Rodzina

nanerczowate

Rodzaj

pistacja

Gatunek

pistacja kleista

Nazwa systematyczna
Pistacia lentiscus L.
Sp. Pl. 1026 1753[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg
Mapa zasięgu
Pędy z owocami
Morfologia

Pistacja kleista, pistacja lentyszek, lentyszek, mastyksowe drzewo (Pistacia lentiscus L.) − gatunek drzewa z rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Występuje w basenie Morza Śródziemnego: w Afryce Północnej (Wyspy Kanaryjskie, Maroko, Algieria, Libia, Tunezja), w Europie Południowej (Hiszpania, Portugalia, Francja, Chorwacja, Grecja, Włochy) i Azji Zachodniej (Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja). Jest uprawiana w wielu krajach świata[5]

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zawsze zielony krzew lub małe drzewo o gęstych, prostych i rozłożystych gałęziach. Osiąga zazwyczaj wysokość do 3 m, rzadko więcej. Kora brunatna, łuszcząca się.
Liście
Parzysto-pierzaste, składające się z 4-12 lancetowatych, lub odwrotnie jajowatych, skórzastych i całobrzegich listków. Pojedynczy listek ma długość 1-3 cm i szerokość 0,5-1,5 cm. Nasada listków zwężona, wierzchołki tępe, lub maja krótki, kolczasty kończyk. Są nagie, na górnej stronie ciemnozielone, na dolnej jasnozielone.
Kwiaty
Bardzo drobne, o barwie od żółtawej do ciemnoczerwonej, zebrane w groniaste kwiatostany. Pojedynczy kwiat ma średnicę 2-3 mm i wyrasta z kąta łuskowatej przysadki. Kwiaty żeńskie składają się z 4-5 zrosłych dołem działek kielicha i kulistego słupka o trzech znamionach. Kwiaty męskie mają 4-5 działek zrosłych dołem kielicha i 3-5 krótkich pręcików.
Owoc
Kulisty pestkowiec, początkowo czerwony, w stanie dojrzałym czarny. Ma cienki egzokarp i pestkę z łupiną[6].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Roślina dwupienna. Kwitnie od marca do kwietnia. Rośnie w lasach, zaroślach i na skalistych zboczach. Występuje w zbiorowiskach roślinnych typu makia[7].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • Owoce są jadalne[6].
  • Z owoców wytłacza się olej[6].
  • Liści (zwane liśćmi Shinia) używa się do farbowania i garbowania[6].
  • Drewno jest używane na wyroby stolarskie[6].
  • Wydziela pachnącą żywicę zwaną mastyksem. Uzyskuje się ją zazwyczaj w sierpniu przez nacinanie kory. Mastyks używany jest przez miejscową ludność do żucia, jako środek higieny oraz w lecznictwie. Zaprawia się nim niektóre gatunki wódek i likierów, jest też dodatkiem do past i proszków do zębów. Główne jednak zastosowanie mastyksu to produkcja lakierów, pokostu, lepiku używanego w plastrach na rany, pigułek i mas dentystycznych[6][8].

Udział w kulturze[edytuj | edytuj kod]

  • Mastyks otrzymywany z pistacji kleistej był w biblijnych czasach produktem eksportowanym do Egiptu[8].
  • Pistacja kleista odegrała istotną rolę w uniewinnieniu biblijnej Zuzanny i ukaraniu niesprawiedliwych i lubieżnych starców. Fragment przesłuchania jednego z sędziów, prowadzony przez proroka Daniela: "... powiedz, pod jakim drzewem widziałeś ich obcujących ze sobą? On zaś powiedział: Pod lentyszkiem. Daniel odrzekł: Dobrze! Skłamałeś na swą własną zgubę" (Dn 13,54-55)[8].
  • Pistacje były przez Żydów oraz ościenne ludy otaczane szacunkiem, stąd też obecnie można spotkać ich okazy liczące nawet tysiąc lat[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-02] (ang.).
  3. Pistacia palaestina Boiss.. [w:] The Plant List [on-line]. en. [dostęp 2014-01-06].
  4. Pistacia lentiscus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2015-01-06].
  6. a b c d e f Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  7. Flowers in Israel. [dostęp 2015-01-03].
  8. a b c d Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.