Pistacja kleista
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Wiekowy okaz pistacji kleistej w Stambule | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
pistacja kleista |
Nazwa systematyczna | |
Pistacia lentiscus L. Sp. Pl. 1026 1753[3] | |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |
![]() |
Pistacja kleista, pistacja lentyszek, lentyszek, mastyksowe drzewo (Pistacia lentiscus L.) − gatunek drzewa z rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Występuje w basenie Morza Śródziemnego: w Afryce Północnej (Wyspy Kanaryjskie, Maroko, Algieria, Libia, Tunezja), w Europie Południowej (Hiszpania, Portugalia, Francja, Chorwacja, Grecja, Włochy) i Azji Zachodniej (Cypr, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Turcja). Jest uprawiana w wielu krajach świata[5]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Zawsze zielony krzew lub małe drzewo o gęstych, prostych i rozłożystych gałęziach. Osiąga zazwyczaj wysokość do 3 m, rzadko więcej. Kora brunatna, łuszcząca się.
- Liście
- Parzysto-pierzaste, składające się z 4-12 lancetowatych, lub odwrotnie jajowatych, skórzastych i całobrzegich listków. Pojedynczy listek ma długość 1-3 cm i szerokość 0,5-1,5 cm. Nasada listków zwężona, wierzchołki tępe, lub maja krótki, kolczasty kończyk. Są nagie, na górnej stronie ciemnozielone, na dolnej jasnozielone.
- Kwiaty
- Bardzo drobne, o barwie od żółtawej do ciemnoczerwonej, zebrane w groniaste kwiatostany. Pojedynczy kwiat ma średnicę 2-3 mm i wyrasta z kąta łuskowatej przysadki. Kwiaty żeńskie składają się z 4-5 zrosłych dołem działek kielicha i kulistego słupka o trzech znamionach. Kwiaty męskie mają 4-5 działek zrosłych dołem kielicha i 3-5 krótkich pręcików.
- Owoc
- Kulisty pestkowiec, początkowo czerwony, w stanie dojrzałym czarny. Ma cienki egzokarp i pestkę z łupiną[6].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Roślina dwupienna. Kwitnie od marca do kwietnia. Rośnie w lasach, zaroślach i na skalistych zboczach. Występuje w zbiorowiskach roślinnych typu makia[7].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- Owoce są jadalne[6].
- Z owoców wytłacza się olej[6].
- Liści (zwane liśćmi Shinia) używa się do farbowania i garbowania[6].
- Drewno jest używane na wyroby stolarskie[6].
- Wydziela pachnącą żywicę zwaną mastyksem. Uzyskuje się ją zazwyczaj w sierpniu przez nacinanie kory. Mastyks używany jest przez miejscową ludność do żucia, jako środek higieny oraz w lecznictwie. Zaprawia się nim niektóre gatunki wódek i likierów, jest też dodatkiem do past i proszków do zębów. Główne jednak zastosowanie mastyksu to produkcja lakierów, pokostu, lepiku używanego w plastrach na rany, pigułek i mas dentystycznych[6][8].
Udział w kulturze[edytuj | edytuj kod]
- Mastyks otrzymywany z pistacji kleistej był w biblijnych czasach produktem eksportowanym do Egiptu[8].
- Pistacja kleista odegrała istotną rolę w uniewinnieniu biblijnej Zuzanny i ukaraniu niesprawiedliwych i lubieżnych starców. Fragment przesłuchania jednego z sędziów, prowadzony przez proroka Daniela: "... powiedz, pod jakim drzewem widziałeś ich obcujących ze sobą? On zaś powiedział: Pod lentyszkiem. Daniel odrzekł: Dobrze! Skłamałeś na swą własną zgubę" (Dn 13,54-55)[8].
- Pistacje były przez Żydów oraz ościenne ludy otaczane szacunkiem, stąd też obecnie można spotkać ich okazy liczące nawet tysiąc lat[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-02] (ang.).
- ↑ Pistacia palaestina Boiss.. [w:] The Plant List [on-line]. en. [dostęp 2014-01-06].
- ↑ Pistacia lentiscus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2015-01-06].
- ↑ a b c d e f Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ Flowers in Israel. [dostęp 2015-01-03].
- ↑ a b c d Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
Identyfikatory zewnętrzne: