Piwo żytnie
Piwo żytnie – odmiana piwa wytwarzana na bazie słodu żytniego.
Do XV wieku piwo ze słodu żytniego warzono powszechnie, jednak później, m.in. z powodu nieurodzajów, jak również wprowadzenia prawa czystości, browarnicy zwrócili się do jęczmienia jako podstawnego surowca do produkcji słodu[1].
Tradycja produkcji piwa żytniego przetrwała w Bawarii (niem. Roggenbier) i odrodziła się na większą skalę w latach 80. XX wieku. Nowoczesne piwo żytnie jest górnej fermentacji i ma zwykle ciemną barwę[1]. Jest z reguły fermentowane za pomocą drożdży piwnych pszennych, dlatego jest w charakterze podobne do piwa pszenicznego. Najczęściej charakteryzuje się ciemną pianą i mętnością. Smak ma nieco kwaśny. Jest pełne, czasem kremowe w ustach[2]. Warzenie piwa żytniego dolnej fermentacji jest również możliwe, ale na obszarze Niemiec jest to zabronione w produkcji komercyjnej, ponieważ narusza prawo czystości. Z tego powodu piwo żytnie dolnej fermentacji może być w tym kraju warzone tylko rzemieślniczo[3].
Powodem niechęci browarników do fermentowania brzeczki żytniej są składniki ziarna, które rozpuszczają się podczas procesu zacierania i sprawiają, że płynna brzeczka jest bardzo gęsta (lepka). Ponadto ziarno żyta (podobnie jak pszenicy) pozbawione jest wyraźnej łuski oddzielającej stałe i płynne składniki zacieru[2].
Możliwe jest również wytwarzanie piwa na bazie słodu pszenżytniego[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Bierspezialitäten [online], web.archive.org, 22 listopada 2001 [dostęp 2022-03-08] [zarchiwizowane z adresu 2001-11-22].
- ↑ a b roggenbier | besser bier brauen [online], brauherr.de [dostęp 2022-03-08].
- ↑ brauen.de [online], brauen.de [dostęp 2022-03-08] (niem.).
- ↑ Bohdan Achremowicz, Czesław Puchalski, Tadeusz Haber, Wykorzystanie ziarna pszenżyta w przemyśle fermentacyjnym [online].