Południowo-Rosyjski Państwowy Uniwersytet Techniczny im. M.I. Płatowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Południowo-Rosyjski Państwowy Uniwersytet Techniczny im. M.I. Płatowa
Южно-Российский государственный политехнический университет (НПИ) имени М.И. Платова
Ilustracja
Główny gmach uniwersytetu
Data założenia

18 października 1907

Państwo

 Rosja

Obwód

 rostowski

Adres

Nowoczerkask, ul. Proswieszczenia, 132

Liczba studentów

±32 000

Położenie na mapie obwodu rostowskiego
Mapa konturowa obwodu rostowskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Południowo-Rosyjski Państwowy Uniwersytet Techniczny im. M.I. Płatowa”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Południowo-Rosyjski Państwowy Uniwersytet Techniczny im. M.I. Płatowa”
Ziemia47°25′00″N 40°05′12″E/47,416667 40,086667
Strona internetowa

Południowo-Rosyjski Państwowy Uniwersytet Techniczny im. M.I. Płatowa (ros. Южно-Российский государственный политехнический университет (НПИ) имени М.И. Платова) – najstarsza uczelnia na południu Rosji mająca siedzibę w Nowoczerkasku w obwodzie rostowskim[1].

Uczelnia została utworzona 18 października 1907 roku jako Doński Instytut Politechniczny, gdyż dynamicznie rozwijający się na początku XX wieku przemysł na południu Rosji (przede wszystkim górnictwo i przemysł ciężki) potrzebował wykwalifikowanych kadr. Połowa wszystkich pieniędzy wydanych na otwarcie uczelni została zebrana przez Kozaków z Wojska Dońskiego. Wykładowców zapewnił m.in. Warszawski Instytut Politechniczny. z którego część pracowników przeniesiono z Warszawy do Nowoczerkaska[2]. Kompleks budynków instytutu (oddany do użytku w 1911 roku) zaprojektował polski architekt Bronisław Wawrzyniec Rogoyski[3].

Uczelnia zmieniała później wielokrotnie nazwę, a od 1993 roku funkcjonuje jako Południowo-Rosyjski Państwowy Techniczny Uniwersytet im. M. I. Płatowa. Matwiej Płatow był generałem, atamanem dońskich wojsk kozackich i jednym z założycieli miasta Nowoczerask[4].

Na początku XXI wieku na 21 wydziałach i w 4 instytutach studiowało ponad 32 000 osób[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]