Pochrzyn chiński
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Pochrzyn chiński | |
 |
|
| Systematyka[1] | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | rośliny |
| Klad | rośliny naczyniowe |
| Klad | Euphyllophyta |
| Klad | rośliny nasienne |
| Klasa | okrytonasienne |
| Klad | jednoliścienne |
| Rząd | pochrzynowce |
| Rodzina | pochrzynowate |
| Rodzaj | pochrzyn |
| Gatunek | pochrzyn chiński |
| Nazwa systematyczna | |
| Dioscorea polystachya Turcz. Bull. Soc. Imp. Naturalistes Moscou 10(7):158. 1837 |
|
| Synonimy | |
|
Dioscorea batatas Decne.. |
|
.jpg)
Pochrzyn chiński, jams chiński, chiński ziemniak (Dioscorea polystachya Turcz.) – gatunek rośliny z rodziny pochrzynowatych (Dioscoreaceae). Pochodzi z Azji Wschodniej (Chiny, Japonia, Korea), rozprzestrzenił się też w innych regionach o klimacie tropikalnym[2].
Spis treści
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Pnącze o pędach owijających się wokół podpór i osiągających długość do 8 m.
- Liście
- Sercowate, ciemnozielone.
- Kwiaty
- Kwiaty dwupienne, drobne, o zapachu cynamonowym. Mają żółtawy kolor i składają się z 6-działkowego (po 3 w 2 okółkach) okwiatu o działkach zrośniętych u nasady. Kwiaty żeńskie 1-słupkowe i rzadko wyrastające na gałązkach, męskie 6-pręcikowe zebrane w groniaste kwiatostany.
- Owoc
- 3-skrzydlata torebka zawierająca uskrzydlone nasiona.
- Część podziemna
- Zawierające dużo skrobi bulwy.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- Roślina uprawna – jadalne bulwy i owoce, uprawiana także w Polsce. Wymaga bardzo ciepłych, słonecznych i wilgotnych stanowisk.
- Bulwy dziko rosnących pochrzynów były spożywane w czasach głodu. Są jadalne po upieczeniu lub ugotowaniu. Z wysuszonych bulw otrzymuje się też mączkę, która jest gorzka w smaku, ale można ją pozbawić gorzkiego smaku przez wypłukanie w wodzie.
- Pochrzyny dobrze się przechowują, dlatego były one głównym składnikiem diety na statkach przewożących niewolników z Afryki Zachodniej. Chroniły one przed szkorbutem, choć posiadają stosunkowo niewiele witaminy C.
- Jest uprawiany (również w Polsce) jako roślina ozdobna. Ze względu na klimat może być u nas uprawiany jako roślina jednoroczna. W ciągu jednego sezonu wegetacyjnego jego pędy osiągają (w Polsce) długość do 2 m.
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-06-08].
- ↑ 2,0 2,1 Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-26].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
