Podzisna II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podzisna II
Padysnis II
Państwo

 Litwa

Okręg

 uciański

Rejon

ignaliński

Gmina

Daugieliszki Nowe

Populacja (2011)
• liczba ludności


1

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Podzisna II”
Ziemia55°21′32″N 26°26′31″E/55,358889 26,441944

Podzisna II – (lit. Padysnis II) – kolonia na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, starostwie Daugieliszki Nowe.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów dobra i folwark Podzisna leżały w granicach Imperium Rosyjskiego[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym majątek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim[2], w gminie Widze[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 95 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 5 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 7 domach zamieszkiwały 102 osoby[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Widzach. Podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Widze[5].

W 1939 właścicielem majątku był inżynier rolnik Józef Marian Salomonowicz. Został aresztowany przez NKWD 20 września 1939 i był więziony w Brasławiu, Berezweczu. Prawdopodobnie został zamordowany w Mińsku w ramach zbrodni katyńskiej[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Podzisna, dobra i folwark, powiat nowoaleksandrowski, gmina Widze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 475.
  2. Dz.U. 1926 nr 6 poz. 29
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 18.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 14.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1330.
  6. Maciej Wyrwa. Nieodnalezione ofiary Katynia. Lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Warszawa 2015, s. 163

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]