Polycarp Pengo

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 stycznia 1984
Miejscowość	Watykan
Konsekrator	Jan Paweł II
Współkonsekratorzy	Eduardo Martínez Somalo; Duraisamy Simon Lourdusamy
Konsekrowani biskupi
Anthony Banzi	15 września 1994
Agapiti Ndorobo	16 czerwca 1995
Augustine Ndeliakyama Shao CSSp	27 kwietnia 1997
Jude Thadaeus Ruwa’ichi OFMCap.	16 maja 1999
Jacob Venance Koda	30 maja 1999
Desiderius Rwoma	11 lipca 1999
Method Kilaini	18 marca 2000
Damian Dalu	30 lipca 2000
William Pascal Kikoti	14 stycznia 2001
Ludovic Minde OSS	5 sierpnia 2001
Alfred Leonhard Maluma	1 września 2002
Castor Paul Msemwa	30 stycznia 2005
Beatus Kinyaiya OFMCap.	2 lipca 2006
Isaac Amani Massawe	22 lutego 2008
Protase Rugambwa	13 kwietnia 2008
Almachius Vincent Rweyongeza	6 listopada 2008
Salutaris Melchior Libena	19 marca 2010
Eusebius Alfred Nzigilwa	19 marca 2010
Rogatus Kimaryo CSSp	13 czerwca 2010
Renatus Leonard Nkwande	20 lutego 2011
Gervas John Mwasikwabhila Nyaisonga	19 marca 2011
Bernardin Francis Mfumbusa	15 maja 2011
John Chrisostom Ndimbo	5 czerwca 2011
Współkonsekrowani biskupi
Damian Kyaruzi	29 czerwca 1997

Polycarp Pengo
	Kardynał prezbiter
Herb duchownego	Ecce ego Domine
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1944 ; Mwazye
	arcybiskup Dar es Salam
Okres sprawowania	od 1992
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	20 czerwca 1971
Nominacja biskupia	11 listopada 1983
Sakra biskupia	6 stycznia 1984
Kreacja kardynalska	21 lutego 1998; Jan Paweł II
Kościół tytularny	Nostra Signora de La Salette
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 26 cze 2012, była oparta na tej wersji.

Polycarp Pengo (ur. 5 sierpnia 1944 w Mwazye), tanzański duchowny katolicki, arcybiskup Dar es Salam, kardynał.

Studiował w seminariach tanzańskich - w Mwazye, Karema i Kipalapala, później na Accademia Alfonsiana przy Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie (obronił doktorat z teologii w 1977). Święcenia kapłańskie przyjął 20 czerwca 1971. W latach 1971-1973 był sekretarzem biskupa Sumbawanga, kolejne cztery lata spędził na studiach uzupełniających w Rzymie. Po powrocie do Tanzanii wykładał w seminarium w Kipalapala i seminarium w Segerea (był tam również rektorem); zajmował się pracą duszpasterską oraz powołaniami kapłańskimi.

11 listopada 1983 został mianowany biskupem Nachingwea, sakry biskupiej udzielił mu w Watykanie Jan Paweł II (6 stycznia 1984). W październiku 1986 przeszedł na biskupstwo Tunduru-Masasi, w styczniu 1990 został arcybiskupem-koadiutorem Dar es Salam; objął archidiecezję Dar es Salam 22 lipca 1992, po przejściu w stan spoczynku kardynała Rugambwy. W lutym 1998 Jan Paweł II wyniósł arcybiskupa Pengo do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera Nostra Signora de La Salette.

Wiosną 1994 arcybiskup Pengo brał udział w sesji specjalnej Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, poświęconej Kościołowi afrykańskiemu; zasiadał w sekretariacie generalnym tej sesji Synodu.

21 stycznia 2007 został wybrany przewodniczącym Sympozjum Konferencji Episkopatów Afryki i Madagaskaru (SECAM).

Linki zewnętrzne