Pomnik Stepana Bandery we Lwowie
.jpg) Pomnik od strony ul. Stepana Bandery. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Typ obiektu | |
| Projektant |
Mykoła Posikira, Mychajło Fedyk |
| Data budowy |
2003 |
| Data odsłonięcia |
14 października 2007(dts) |
Położenie na mapie Lwowa  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
 49°50′09,5″N 24°00′20,5″E/49,835972 24,005694
| |
Pomnik Stepana Bandery we Lwowie – pomnik autorstwa lwowskiego rzeźbiarza Mykoły Posikiry i architekta Mychajła Fedyka znajdujący się na placu Kropiwnickiego we Lwowie, w pobliżu dawnego kościoła św. Elżbiety.
Projekt pomnika został zatwierdzony po siedmiu konkursach w 2002 roku, budowę rozpoczęto pod koniec 2003 roku. Oficjalne odsłonięcie odbyło się 14 października 2007 roku, w 65 rocznicę powstania UPA. W osłonięciu pomnika wzięli udział m.in. Petro Olijnyk, Myrosław Senyk, Andrij Parubij, Taras Stećkiw i Andrij Szkil, oraz deputowani lwowskiej rady miejskiej i lwowskiej rady obwodowej.
Budowa monumentu została w większości sfinansowana ze środków administracji obwodu lwowskiego[1].
Pomnik składa się z 7-metrowej figury Stepana Bandery wykonanej z brązu oraz stojącego za nią 30-metrowego łuku triumfalnego. Cztery kolumny łuku symbolizują etapy historii Ukrainy: Ruś, Kozaczyznę, okres istnienia Ukraińskiej Republiki Ludowej i Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej oraz współczesność. Kolumny w zamierzeniu mają być pokryte symbolami Ukrainy oraz nazwiskami ukraińskich bohaterów[1].
Opinie[edytuj | edytuj kod]
Według Tarika Cyrila Amara monumentalny styl pomnika przypomina architekturę „autorytarnych reżimów XX wieku”, co przyznają twórcy pomnika. Zaznaczają przy tym, że właśnie taki wygląd kompleksu ma podkreślać „heroizm czasów Bandery”, w przeciwieństwie do mniej bohaterskiej współczesności. Pomnik ma być również przeciwwagą dla znajdującego się w pobliżu „polskiego” kościoła św. Elżbiety (obecnie greckokatolicka cerkiew św. św. Olgi i Elżbiety)[1].
Pomnik, ze względu na przedstawioną osobę, styl rzeźby i lokalizację, wywoływał kontrowersje zarówno wśród jego przeciwników, jak i zwolenników. Część inicjatorów budowy pomnika była zdania, że powinien on znajdować się bliżej ścisłego centrum miasta – przed lwowską operą, na miejscu, gdzie wcześniej znajdował się kamień ku czci Hitlera, a później pomnik Lenina. Niektórzy krytycy uważali, że łuk triumfalny przypomina szubienicę[1], bądź odwrócony tryzub, symbol Ukrainy. Pojawiał się także zarzut, że pomnik jest wykonany w sowieckim stylu[1].
Ewa Siemaszko była oburzona powstaniem pomnika, stwierdzając, iż gloryfikacja Bandery to uznanie za słuszną ideologii OUN, wrogiej Polsce i ludobójczej, i że Ukraińcy nie mają powodów, by go czcić, gdyż gdyby jego frakcja objęła władzę na Ukrainie, to wprowadziłaby rządy totalitarne[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Tarik Cyril Amar. Different but the Same or the Same but Different? Public Memory of the Second World War in Post-Soviet Lviv. „Journal of Modern European History”. 9 (3), s. 373–396, 2011. DOI: 10.17104/1611-8944_2011_3_373.
- ↑ Piotr Kościński: We Lwowie odsłonią pomnik Bandery. rp.pl, 2011-12-29. [dostęp 2014-10-17].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Tarik Cyril Amar: Inna, ale podobna czy podobna, ale inna? Publiczna pamięć o II wojnie światowej w poradzieckim Lwowie. Historians.in.ua, 2012-03-19. [dostęp 2012-03-24]. (ukr.).
- Pomnik Stepana Bandery Virtual 3D tour