Ponad Ogród Turnia
49°09′38″N 20°08′31″E/49,160556 20,141944 Ponad Ogród Turnia widoczna w głębi, za nią Ponad Kocioł Turnia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2433 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
10 września 1874 |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
| 49°09′38″N 20°08′31″E/49,160556 20,141944
| |
Ponad Ogród Turnia (słow. Kvetnicová veža, niem. Blumengartenturm, węg. Virágoskerttorony) – turnia o wysokości 2433 m n.p.m. w słowackich Tatrach Wysokich, górująca nad Gerlachowskim Kotłem i Doliną Wielicką, w grani bocznej odchodzącej od Małego Gerlacha na południowy wschód. Od Ponad Kocioł Turni oddzielają ją Skrajna Ponad Próbę Szczerbina, trzy Ponad Próbę Turnie i Przełączka nad Kotłem, a od Ponad Staw Turni – Ponad Staw Przełączka.
W grani opadającej z Ponad Ogród Turni na Ponad Staw Przełączkę znajduje się kilka drobniejszych obiektów:
- Wyżnia Ponad Ogród Przełączka,
- Wyżnia Ponad Ogród Kopka (ok. 2340 m),
- Niżnia Ponad Ogród Przełączka,
- Niżnia Ponad Ogród Kopka (2289 m).
Wierzchołek Ponad Ogród Turni jest bardzo mały, mogą na nim usiąść zaledwie dwie osoby jednocześnie. Nie prowadzą na niego żadne znakowane szlaki turystyczne, jest dostępny jedynie dla taterników.
Nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Nazewnictwo Ponad Ogród Turni pochodzi od Wielickiego Ogrodu znajdującego się w środkowych partiach Doliny Wielickiej, ponad którym góruje. Forma nazwy pochodzi z gwary podhalańskiej, powstały od niej później nazwy sąsiednich obiektów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsze wejścia na Ponad Ogród Turnię:
- Tytus Chałubiński, Kleczyński, Władysław Markiewicz, Wojciech Roszek, Józef Stolarczyk, W. Urbanowicz, Wojciech Gąsienica Kościelny, Wojciech Roj, Wojciech Ślimak, Szymon Tatar senior i przewodnik z Poronina, 10 września 1874 r. – letnie,
- W. Zimann i towarzysz, 17 kwietnia 1927 r. – zimowe.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 134–135.