Posąg anioła Moroniego
Posąg anioła Moroniego – posąg ku czci anioła Moroniego stojący na szczycie wzgórza Kumorah w stanie Nowy Jork.
Położony jest kilka kilometrów na południe od nowojorskiej Palmyry[1]. Wieńczy wzgórze, na którym, według wierzeń ruchu świętych w dniach ostatnich (mormonów), Moroni wręczył Josephowi Smithowi złote płyty. Zapis ten stał się materiałem źródłowym tekstu opublikowanego później jako Księga Mormona[2].
Twórcą posągu był norweski rzeźbiarz Torleif S. Knaphus. Statua wykonana została z brązu, ma około trzech metrów wysokości. Umieszczona została na mającej nieco ponad osiem metrów podstawie z białego granitu. Przedstawia Moroniego wskazującego prawą ręką na niebiosa, w lewej natomiast trzymającego płyty. Poświęcił ją prezydent Heber J. Grant 21 lipca 1935[3]. Sam posąg wraz z podstawą oraz jej ornamentyką ma głęboki przekaz symboliczny, sformułowany na podstawie własnego doznania doświadczonego osobiście przez Knaphusa. Podstawa oraz jej zdobienia reprezentują administracyjną praktykę Kościoła. Promienie światła spływające w dół podstawy odnoszą się do prezydenta Kościoła. Pozostałe elementy w alegoryczny sposób opisują inne wysokie gremia w kościelnej hierarchii, w tym Kworum Dwunastu Apostołów, Prezydium Siedemdziesięciu czy przewodniczącą Radę Biskupią[4]. Jako modele do postaci Moroniego Knaphusowi posłużyli kolejno Elwin Clark oraz Hyrum Don Carlos Clark. Pierwszy dał monumentowi sylwetkę z uwagi na swą muskularną budowę. Drugi użyczył posągowi twarzy[5].
Moroni, zgodnie z mormońską doktryną, był ostatnim z proroków działających na półkuli zachodniej, a jego posługa została opisana na kartach Księgi Mormona. Święci w dniach ostatnich wierzą, że jego anielska misja przepowiedziana została przez Jana Ewangelistę w Apokalipsie św. Jana. Z uwagi na kluczową rolę Moroniego w procesie określanym mianem przywrócenia Ewangelii Jezusa Chrystusa jego posągi zdobią liczne świątynie świętych w dniach ostatnich, między innymi te w Salt Lake City, Los Angeles czy Waszyngtonie[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 39. ISBN 978-0-02-904040-9.
- ↑ Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 39-40. ISBN 978-0-02-904040-9.
- ↑ Gerritsen 2004 ↓, s. 133.
- ↑ Gerritsen 2004 ↓, s. 129.
- ↑ Gerritsen 2004 ↓, s. 131.
- ↑ Daniel H. Ludlow (red.): Encyclopedia of Mormonism. New York: Macmillan Publishing, 1992, s. 40. ISBN 978-0-02-904040-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Allen P. Gerritsen. The Hill Cumorah Monument: An Inspired Creation of Torleif S. Knaphus. „Journal of Book of Mormon Studies”. 13 (1-2), s. 124–35, 173, 2004. Brigham Young University. ISSN 2168-3158.