Potok Wilczy

Potok Wilczy
	; Widok uregulowanej części potoku, tuż pod dawną skocznią w Biłej
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	woj. śląskie
	Potok
Długość	3,86 km
	Źródło
Miejsce	zbocza masywu Klimczoka
Wysokość	900 m n.p.m.
	Ujście
Recypient	Żylica
Miejsce	Szczyrk – Centrum
Wysokość	ok. 500 m n.p.m.
Współrzędne	49°42′54″N 19°01′30″E/49,715000 19,025000
	Położenie na mapie Polski ujście
	Położenie na mapie województwa śląskiego ujście
	Położenie na mapie powiatu bielskiego ujście
	Położenie na mapie Szczyrku ujście

Potok Wilczy (Biła^[1]) – potok, lewobrzeżny dopływ Żylicy^[2] o długości 3,86 km^[3].

Potok płynie w Szczyrku. Jego źródła znajdują się na wysokości ok. 900 m n.p.m. na stromych, południowych stokach Klimczoka. Spływa w kierunku południowo-wschodnim, żłobiąc dolinę słoneczną i osłoniętą od północnych i zachodnich wiatrów. Uchodzi do Żylicy w centrum Szczyrku (na tzw. Nawsiu). Potok przez większość biegu podąża doliną Biła, tuż obok drogi, która dochodzi aż pod przełęcz Karkoszczonkę, a jej odgałęzienia – do licznych przysiółków na stokach Klimczoka i Magury.

Nazwa

Pochodzenie nazwy „Potok Wilczy” jest trudne do ustalenia. Żywiecki wójt Andrzej Komoniecki w swym Dziejopisie Żywieckim pisanym na początku XVIII w. podaje bowiem: Spod tej Gorycznej Skałki góry [tj. Klimczoka] wypada rzeka nazywana Biełką, a ta bieży do Szczerku i wpada do rzeki Żylcze na Nawsiu^[4]. Z biegiem czasu pojawiały się różne zbliżone warianty nazwy, by w XX w. utrwalić się w formie „Biła”.

Kazimierz Sosnowski w swym opracowanym jeszcze w latach międzywojennych „Przewodniku po Beskidach Zachodnich” opisywał ...dolinę Biłą, krótką, szeroką i jasną, która w górnym końcu rozszerza się w piękny, zaciszny i słoneczny kocioł górski, z domami fantastycznie po zboczach rozrzuconymi^[5]. Władysław Krygowski w przewodniku „Beskidy. Śląski-Żywiecki-Mały (...)” (1974) wspomina ...boczną dolinkę Biły [sic!], podchodzącą pod masyw Klimczoka, pisząc dalej o szlaku ...z dol[iny]. Biłej... czy o dojściu Ze Szczyrku przez dol[inę]. Biłej^[6]. Władysław Sosna i Andrzej Sikora w przewodniku „Ustroń-Wisła-Szczyrk i okolice” (1983) opisują trasę biegnącą ...ul. Górską, w górę potoku Biła, która ...kończy się w uroczej kotlince doliny Biłej, otoczonej stokami Beskidka, Klimczoka i Magury^[7]. Mirosław Barański w najnowszym (2019) przewodniku „Beskid Śląski” wielokrotnie używa nazwy dolina Biłej^[8], nie wzmiankując nazwy „Potok Wilczy”.

Turystyka

Doliną potoku wiodą z centrum Szczyrku znakowane szlaki turystyczne:

niebieski i zielony do Siodła pod Klimczokiem;
żółty na przełęcz Karkoszczonkę.

Przypisy

↑ Potok Wilczy na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej (wynik wyszukiwania), Główny Geodeta Kraju, za: Protokół z posiedzenia KNMiOF w dniach 14 - 15 marca 2005; Mapa topograficzna w skali 1:10 000 [dostęp 2017-04-27] .
↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 314, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ Potok Wilczy na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-04-27].
↑ AndrzejA. Komoniecki AndrzejA., Chronografia albo Dziejopis Żywiecki, Żywiec: Towarzystwo Miłośników Ziemi Żywieckiej, 1987, s. 476 .
↑ Sosnowski Kazimierz: Przewodnik po Beskidach Zachodnich. Tom I. Beskid Śląski i Żywiecki. Wydanie IV pod red. B. Małachowskiego, Wiedza-Zawód-Kultura, Kraków 1948, s. 131
↑ Władysław Krygowski: Beskidy. Śląski - Żywiecki - Mały i Makowski (część zachodnia). Wyd. III, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 162, 294.
↑ Władysław Sosna, Andrzej Sikora: Ustroń, Wisła, Szczyrk i okolice. Przewodnik. Wyd. II. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 90, 107. ISBN 83-217-2424-8.
↑ Mirosław Barański: Beskid Śląski. Przewodnik. Wyd. II. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2019, s. 487. ISBN 978-83-8122-015-6.

Bibliografia

Mirosław J.M.J. Barański Mirosław J.M.J., Beskid Śląski. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, ISBN 978-83-89188-71-7, OCLC 297532256 .
Beskid Śląski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. Compass, wyd. I, Kraków 2003, ISBN 83-89165-32-5

[geoportaln-1] Potok Wilczy na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej (wynik wyszukiwania), Główny Geodeta Kraju, za: Protokół z posiedzenia KNMiOF w dniach 14 - 15 marca 2005; Mapa topograficzna w skali 1:10 000 [dostęp 2017-04-27] .

[hydronimy_p-2] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 314, ISBN 83-239-9607-5 .

[geoportalKZGW-3] Potok Wilczy na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-04-27].

[kom-4] AndrzejA. Komoniecki AndrzejA., Chronografia albo Dziejopis Żywiecki, Żywiec: Towarzystwo Miłośników Ziemi Żywieckiej, 1987, s. 476 .

[ksos-5] Sosnowski Kazimierz: Przewodnik po Beskidach Zachodnich. Tom I. Beskid Śląski i Żywiecki. Wydanie IV pod red. B. Małachowskiego, Wiedza-Zawód-Kultura, Kraków 1948, s. 131

[kryg-6] Władysław Krygowski: Beskidy. Śląski - Żywiecki - Mały i Makowski (część zachodnia). Wyd. III, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 162, 294.

[sossik-7] Władysław Sosna, Andrzej Sikora: Ustroń, Wisła, Szczyrk i okolice. Przewodnik. Wyd. II. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 90, 107. ISBN 83-217-2424-8.

[bar-8] Mirosław Barański: Beskid Śląski. Przewodnik. Wyd. II. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2019, s. 487. ISBN 978-83-8122-015-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]