Prochowa (Góry Izerskie)

Prochowa

Państwo	Polska
Pasmo	Sudety, Góry Izerskie, Grzbiet Kamienicki
Wysokość	595 m n.p.m.
Położenie na mapie Sudetów Prochowa
50°55′20″N 15°25′52″E

Prochowa (niem. Pulverberg, 595 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich.

Wzniesienie w zachodniej części Grzbietu Kamienickiego Gór Izerskich. Wyrasta z bocznego ramienia, odchodzącego ku północy od Dłużca. W ramieniu tym najpierw zaznacza się wyraźna kulminacja Blizbora, a od niej rozchodzą się poboczne ramiona, jedno biegnące na północ i zakończone Kuflem, a drugie rozciągające się ku północnemu wschodowi i wschodowi, ze Stożkiem i zakończone Prochową.

Prochowa góruje nad centrum Przecznicy.

Zbudowana jest ze skał metamorficznych – gnejsów i granitognejsów, a na północy z łupków łyszczykowych, należących do bloku karkonosko-izerskiego, a ściślej jego północno-zachodniej części - metamorfiku izerskiego.

Od połowy XVIII w. w pobliskiej Przecznicy wydobywano rudy kobaltu do produkcji farby - błękitu kobaltowego. Jedna z kopalń - „Anna Maria”, czynna w latach 1769-1840 - znajdowała się na wschodnim zboczu Prochowej. Była to największa i najbardziej wydajna kopalnia w tym rejonie. W okresie 1796-1799 wydobywano w niej do 2200 t rudy rocznie.

Masyw pokryty jest łąkami, polami i niewielkimi zagajnikami.

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 1 Góry Izerskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1989, ISBN 83-7005-095-6
• Góry Izerskie, mapa turystyczna, skala 1:50 000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2008/2009, wyd. V, ISBN 978-83-60975-68-8