Prutec Jabłonicki
 Prutec Jabłonicki w pobliży Tatariowa | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Obwód | |
| Lokalizacja | |
| Potok III rzędu | |
| Długość | 16 km |
| Spadek |
20‰ |
| Powierzchnia zlewni |
114 km² |
| Źródło | |
| Wysokość |
886 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Prut |
| Miejsce | |
| Wysokość |
677 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Prutec Jabłonicki[1] (ukr. Прутець Яблуницький, Pruteć Jabłonyćkyj) – potok górski w Gorganach, na Ukrainie, lewy dopływ Prutu.
Powstaje jako połączenie dwóch potoków: Prutczyka (wypływającego pod grzbietem Douhej) oraz Hnilicy ze źródłami pod przełęczą Stoły. Oba potoki łączą się na wysokości ok. 886 m n.p.m. na zachód od wsi Polanica, na terenie ośrodka narciarskiego Bukowel. Prutec płynie stamtąd w kierunku wschodnim, uchodząc po 16 km do Prutu w Tatarowie na wysokości ok. 677 m n.p.m.[1][2][3][4]. Spadek wynosi ok. 20 m/km, powierzchnia zlewni to 114 km²[4].
Dolina Prutca od północy ograniczona jest pasmem Syniaka i Chomiaka, od południa zaś opiera się o główny wododziałowy grzbiet Karpat. Dopływy: Mezenyj, Poticzek, Bogdan, Wereginski (lewobrzeżne) oraz Pobojeczny, Jabłonka, Ilemski (prawobrzeżne)[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Mikuliczyn (pas 55, słup 39), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1933 (pol.).
- ↑ a b Prutec Jabłonicki w OpenStreetMap
- ↑ Kyryło Ciłujko (red.), Словник гідронімів України, hasła Прутчик oraz Яблунйцький Прутець, Kijów: Naukowa dumka, 1979, s. 451, 632 [zarchiwizowane z adresu 2024-01-09] (ukr.).
- ↑ a b Kławdija Kilinśka, Фізична географія Карпато-Подільського регіону навчально-методичний посібник, Załącznik H (Додаток Г), ust. 2 (Річки басейну Дунаю), lp. 231, Czerniowce: Wydawnyctwo „Ruta”, Czerniowiecki Uniwersytet Narodowy, 2011, ISBN 978-966-568-954-6 [dostęp 2023-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-10] (ukr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pruteć 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 109.