Przylądek Waszyngtona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przylądek Waszyngtona
Cape Washington
{{{alt grafiki}}}
Przylądek Waszyngtona na mapie U.S. Geological Survey (1968)
Terytorium

 Antarktyka

Wysokość

275 m n.p.m.

Znane z

jednej z największych kolonii pingwinów cesarskich w Antarktyce

Rodzaj obiektu

przylądek

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, na dole znajduje się punkt z opisem „Przylądek Waszyngtona”
Ziemia74°39′S 165°25′E/-74,650000 165,416667

Przylądek Waszyngtona (ang. Cape Washington)[1] – przylądek Antarktydy położony na Ziemi Wiktorii pomiędzy zatokami Wood Bay a Terra Nova Bay.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa została nadana przez Jamesa Clarka Rossa (1800–1862), który odkrył przylądek 18 lutego 1841[2], dla upamiętnienia kapitana Johna Washingtona (1800–1863), sekretarza Królewskiego Towarzystwa Geograficznego w latach 1836–1840[3]. Washington agitował na rzecz ekspedycji antarktycznej i wspierał kandydaturę Rossa na jej dowódcę[2].

W 2013 roku Przylądek Waszyngtona wraz z zatoką Silverfish Bay został desygnowany jako szczególnie chroniony obszar Antarktyki (ang. Antarctic Specially Protected Area, ASPA) – ASPA 173 Cape Washington and Silverfish Bay, Terra Nova Bay, Ross Sea[4].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Przylądek znajduje się na południowym krańcu półwyspu między zatokami Wood Bay a Terra Nova Bay, na Ziemi Wiktorii[3]. Wznosi się na 275 m n.p.m.[3][a]. Obszar jest pozbawiony pokrywy lodowej[2].

Fauna[edytuj | edytuj kod]

Na Przylądku Waszyngtona znajduje się jedna z największych kolonii pingwinów cesarskich w Antarktyce – jej liczebność szacowana jest na ok. 20 tys. par lęgowych, co stanowi 8% światowej populacji tych ptaków (ok. 21% populacji w regionie Morza Rossa)[5][b]. Ptaki gniazdują głównie na lodzie ok. 0,5 km na zachód od przylądka[6].

Obszar przylądka jest ostoją ptaków IBA z uwagi na kolonie pingwinów cesarskich i wydrzyków antarktycznych[6].

Kolonia wydrzyków liczy ok. 50 par gniazdujących na skałach przylądka[6]. Na klifach północno-wschodniej części przylądka zaobserwowano gniazdujące petrele śnieżne[6].

Od listopada do połowy stycznia wśród pingwinów cesarskich oraz na krawędzi lodu pojawiają się pingwiny Adeli[7]. Spotkać tu także można oceanniki żółtopłetwe i petrelce olbrzymie[6].

W wodach wokół przylądka występują orki, płetwale antarktyczne, foki Weddella oraz lamparty morskie[7]. Setki fok Weddella okupują krawędzie lodu i okolice Markham Island w okresie godowym[7]. W regionie spotkać również można krabojady focze i dziobogłowce południowe[7].

W pobliskiej zatoce, położonej na wschód od Campbell Glacier Tongue[6], po raz pierwszy udokumentowano obszar lęgowy śledzika antarktycznego (Pleuragramma antarcticum)[5]. Zatoka została nazwana Silverfish Bay od angielskiej nazwy śledzika antarktycznego – Antarctic silverfish[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and New Zealand Gazetteer podaje wysokość 300 m n.p.m., zob. SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and New Zealand Gazetteer ↓.
  2. Birdlife International (2022) podaje, że kolonia pingwinów liczy od 13 do 25 tys. par, a w 2010 roku było to ok. 17 tys. par, zob. Birdlife International 2022 ↓.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]