Psychomachia
Psychomachia – alegoryczny poemat chrześcijańskiego poety rzymskiego Aureliusza Prudencjusza Klemensa[1][2], żyjącego na przełomie IV i V wieku n.e. Poemat opisuje walkę dobra ze złem w duszy człowieka. Utwór wprowadził topos nazywany od jego tytułu psychomachią, obecny w wielu późniejszych dziełach literackich, a także jako motyw w rzeźbie i ilustracji.
W poemacie występują cnoty i wady moralne), a także postacie biblijne (np. Hiob, które toczą ze sobą spór o duszę ludzką[3].
- Senex fidelis prima credendi via
- Abram, beati seminis serus pater,
- adiecta cuius nomen auxit syllaba,
- Abram parenti dictus, Abraham Deo,
- senile pignus qui dicavit victimae,
- docens ad aram cum litare quis velit,
- quod dulce cordi, quod pium, quod unicum
- Deo libenter offerendum credito,
- pugnare nosmet cum profanis gentibus
- suasit, suumque suasor exemplum dedit,
- nec ante prolem coniugalem gignere
- Deo placentem, matre Virtute editam,
- quam strage multa bellicosus spiritus
- portenta cordis servientis vicerit.
Na język polski omawiany poemat przełożył Mieczysław Brożek.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Prudencjusz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-04-24].
- ↑ Prudentius, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-04-24] (ang.).
- ↑ Janusz Sławiński (red.), Słownik terminów literackich, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2000, s. 358, ISBN 83-01-13851-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Włodarski: Motyw "psychomachii" w literaturze polskiej XV i XVI wieku. bazhum.muzhp.pl, 1983. [dostęp 2017-04-24]. (pol.).
- Prudentius, with an English translation by H.J. Thomson. Archive.org. [dostęp 2017-04-24]. (ang.).
- Cornelia Joseph Lynch: Psychomachia of Prudentius: Text, translation, and commentary. digitallibrary.usc.edu, 1953. [dostęp 2017-04-24]. (ang.).