Przejdź do zawartości

Puchar Wielkich Mistrzyń 2009

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Puchar Wielkich Mistrzyń 2009
2009 FIVB Women’s Grand Champions Cup
2005 2013
Dyscyplina

piłka siatkowa

Organizator

FIVB

Szczegóły turnieju
Gospodarz

 Japonia

Otwarcie

10 listopada 2009, Tokio

Zamknięcie (finał)

15 listopada 2009, Fukuoka

Liczba drużyn

6

Liczba hal

2 (w 2 miastach)

I miejsce

 Włochy

II miejsce

 Brazylia

III miejsce

 Dominikana

Statystyki turnieju
Liczba meczów

15

MVP

Simona Gioli

Strona internetowa

Puchar Wielkich Mistrzyń 2009 – siatkarski turniej rozegrany w dniach 10–14 listopada 2009 roku w Tokio i Fukuoce w Japonii.

Zwycięstwa sprzed czterech lat broniły Brazylijki, jednak puchar zdobyły Włoszki, które w całym turnieju wygrały wszystkie spotkania, przegrywając 3 sety.

Najbardziej wartościowym graczem (MVP) uznana została włoska środkowa Simona Gioli. Po dwie nagrody indywidualne otrzymały zawodniczki Brazylii, Korei Południowej i Włoch, a jedna przypadła dla reprezentantki Tajlandii.

System rozgrywek

[edytuj | edytuj kod]

W Pucharze Wielkich Mistrzyń 2009 udział wzięli mistrzowie poszczególnych konfederacji (poza CAVB), gospodarz (Japonia) oraz drużyna, która otrzymała dziką kartę (Korea Południowa). Wszystkie reprezentacje rozegrały ze sobą po jednym spotkaniu. Zespół, który po rozegraniu wszystkich meczów miał najwięcej punktów, zdobył puchar.

O kolejności w tabeli decydowały kolejno:

  • liczba punktów,
  • stosunek małych punktów,
  • stosunek setów[1].

Drużyny uczestniczące

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Miejsce w poprzednim pucharze Miejsce w rankingu FIVB[2] Sposób kwalifikacji
 Brazylia 1 1 mistrz Ameryki Południowej
 Dominikana nie brała udziału 14 mistrz Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów
 Japonia 5 7 gospodarz
 Korea Południowa 6 12 dzika karta
 Tajlandia nie brała udziału 17 mistrz Azji i Oceanii
 Włochy nie brała udziału 5 mistrz Europy

Hale sportowe

[edytuj | edytuj kod]

Puchar Wielkich Mistrzyń 2009 rozegrany został na dwóch halach sportowych: w miastach Tokio i Fukuoka[3].

Zdjęcie Nazwa Miasto Widzów
Tokyo Metropolitan Gymnasium Tokio 10 000
Marine Messe Fukuoka Fukuoka 15 500

Składy drużyn

[edytuj | edytuj kod]

Wyniki spotkań

[edytuj | edytuj kod]

I runda – Tokio

[edytuj | edytuj kod]
Data i godzina Drużyna 1 Wynik Drużyna 2 Set 1 Set 2 Set 3 Set 4 Set 5
10.11 Tajlandia  0:3  Włochy 25:27 22:25 22:25    
Dominikana  0:3  Brazylia 23:25 16:25 17:25    
Japonia  3:1  Korea Południowa 22:25 27:25 25:16 25:10  
11.11 Tajlandia  1:3  Dominikana 25:14 20:25 21:25 26:28  
Włochy  3:2  Korea Południowa 24:26 24:26 28:26 25:19 15:9
Brazylia  3:1  Japonia 24:26 25:21 25:23 25:21  
12.11 Korea Południowa  0:3  Brazylia 26:28 17:25 15:25    
Dominikana  0:3  Włochy 19:25 18:25 20:25    
Japonia  3:0  Tajlandia 25:21 25:18 25:12    

II runda – Fukuoka

[edytuj | edytuj kod]
Data i godzina Drużyna 1 Wynik Drużyna 2 Set 1 Set 2 Set 3 Set 4 Set 5
14.11 Tajlandia  2:3  Korea Południowa 18:25 19:25 25:16 25:14 11:15
Włochy  3:0  Brazylia 25:21 25:23 25:21    
Dominikana  3:1  Japonia 24:26 25:22 25:16 25:18  
15.11 Brazylia  3:0  Tajlandia 25:22 25:20 25:18    
Korea Południowa  0:3  Dominikana 17:25 18:25 22:25    
Japonia  1:3  Włochy 30:32 22:25 26:24 18:25  

Tabela Końcowa

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Drużyna Pkt Mecze Sety Małe punkty
M W P wyg. prz. ratio zdob. str. ratio
1  Włochy 10 5 5 0 15 3 5.000 449 393 1.142
2  Brazylia 9 5 4 1 12 4 3.000 392 340 1.153
3  Dominikana 8 5 3 2 9 8 1.125 379 381 0.995
4  Japonia 7 5 2 3 9 10 0.900 443 431 1.028
5  Korea Południowa 6 5 1 4 6 14 0.429 392 466 0.841
6  Tajlandia 5 5 0 5 3 15 0.200 370 414 0.894

Źródło: [1]
Zasady ustalania kolejności: 1. liczba zdobytych punktów; 2. większa liczba wygranych meczów; 3. wyższy stosunek setów; 4. wyższy stosunek małych punktów.
www.fivb.org
Punktacja: zwycięstwo - 2 pkt; porażka - 1 pkt

Klasyfikacja końcowa

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Reprezentacja
złoto  Włochy
srebro  Brazylia
brąz  Dominikana
4.  Japonia
5.  Korea Południowa
6.  Tajlandia

Nagrody indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
MVP Najlepsza
punktująca
Najlepsza
atakująca
Najlepsza
blokująca
Najlepsza
serwująca
Najlepsza
rozgrywająca
Najlepsza
przyjmująca
Najlepsza
libero
Włochy
Simona Gioli
Korea Południowa
Kim Yeon-koung
Włochy
Simona Gioli
Korea Południowa
Yang Hyo-jin
Tajlandia
Malika Kanthong
Japonia
Yoshie Takeshita
Brazylia
Fabi
Brazylia
Fabi

Nagrody pieniężne

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody pieniężne przyznawane były reprezentacjom za zajęte miejsca w pucharze, a także zdobywcom nagród indywidualnym. Pula nagród wynosiła 1 000 000 USD[4].

Miejsce Wynagrodzenie
(w USD)
1 300 000
2 150 000
3 125 000
4 100 000
5 75 000
6 50 000
Razem 800 000
Nagroda Wynagrodzenie
(w USD)
MVP 50 000
Najlepsza punktująca 50 000
Najlepsza rozgrywająca 20 000
Najlepsza atakująca 20 000
Najlepsza blokująca 20 000
Najlepsza libero 20 000
Najlepsza zagrywająca 20 000
Razem 200 000

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 2009 FIVB Women’s Grand Champions Cup – Competition formula. FIVB.org. [dostęp 2009-11-11]. (ang.).
  2. Ostatni ranking FIVB przed rozpoczęciem pucharu opublikowany został 24 sierpnia 2009 roku i obejmował 5 turniejów (World Grand Prix 2009, turniej olimpijski 2008, Puchar Świata 2007, mistrzostwa kontynentalne 2007 oraz Mistrzostwa Świata 2006)
    Ranking FIVB z 24 sierpnia 2009 roku. [dostęp 2009-11-11]. (ang.).
  3. 2009 FIVB Women’s Grand Champions Cup Media Guide – Venue Information. FIVB.org. s. 12. [dostęp 2009-11-11]. (ang.).
  4. 2009 FIVB Women’s Grand Champions Cup – Prize Money. FIVB.org. [dostęp 2009-11-11]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]