Pyton siatkowy
| Pyton siatkowy | |
| Python reticulatus/Malayopython reticulatus | |
| (Schneider, 1801) | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | gady |
| Rząd | łuskonośne |
| Podrząd | węże |
| Infrarząd | Alethinophidia |
| Rodzina | pytony |
| Rodzaj | Python/Malayopython |
| Gatunek | pyton siatkowy |
| Zasięg występowania | |
 |
|
 Multimedia w Wikimedia Commons |
|
Pyton siatkowy (Python reticulatus lub Malayopython reticulatus) – gatunek węża z rodziny Pythonidae. Wąż ten bardzo dobrze pływa, zarówno w rzekach, jak i w oceanach. Występuje w całej Azji płd.-wsch., zamieszkuje również Filipiny i Indonezję.
Spis treści
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pozycja filogenetyczna[edytuj | edytuj kod]
Badania Rawlings i współpracowników (2008) dowiodły, że najbliższym żyjącym krewnym pytona siatkowego jest pyton timorski, a oba te gatunki są bliżej spokrewnione z żyjącymi w Australii lub na Nowej Gwinei pytonami z rodzajów Morelia, Leiopython, Liasis, Antaresia, Aspidites, Apodora i Bothrochilus niż z gatunkami zaliczanymi do rodzaju Python[1]; wyniki te potwierdziła też późniejsza analiza filogenetyczna przeprowadzona przez Pyrona, Burbrinka i Wiensa (2013)[2]. Tym samym pozostawienie pytona siatkowego i pytona timorskiego w rodzaju Python uczyniłoby ten rodzaj parafiletycznym. Rawlings i współpracownicy (2008) przenieśli te dwa gatunki do odrębnego rodzaju, dla którego przyjęli nazwę Broghammerus, zaproponowaną w 2004 r. przez Raymonda Hosera dla samego pytona siatkowego[1]. Pyron, Burbrink i Wiens (2013), potwierdzając konieczność przeniesienia pytona siatkowego i timorskiego do osobnego rodzaju, sprzeciwili się jednak nadawaniu temu rodzajowi nazwy Broghammerus; ich zdaniem została ona wykreowana przez Hosera w akcie "taksonomicznego wandalizmu", definiowanego przez autorów jako prawdopodobnie celowa próba zdestabilizowania taksonomii poprzez kreowanie nowych nazw w nierecenzowanej publikacji bez oparcia o jakiekolwiek dane. Autorzy postulują, by nazwa Broghammerus była ignorowana przez herpetologów, oraz by dla rodzaju obejmującego pytona siatkowego i timorskiego ustanowić nową nazwę[2]. Jako "taksonomiczny wandalizm" działalność Hosera z tych samych powodów co Pyron i współpracownicy określili też Kaiser i współpracownicy (2013); autorzy zalecają, by wykreowane przez Hosera nazwy, w tym Broghammerus, nie były używane przez herpetologów[3]. Reynolds, Niemiller i Revell (2014) zaproponowali dla rodzaju obejmującego pytona siatkowego i pytona timorskiego nazwę Malayopython[4].
Środowisko[edytuj | edytuj kod]
Jest gatunkiem typowo nizinnym, rzadko zapuszcza się w wyższe partie powyżej 1200 m n.p.m. Zamieszkuje wilgotne tereny leśne, jak również i te porośnięte krzaczastą roślinnością. Często spotykany nad brzegami wód. Nie boi się ludzi, często zaglądając do ich domostw i ich inwentarza.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Ubarwienie grzbietu w kolorze żółtym, ceglastoczerwonym lub oliwkowobrązowym z ciemnobrązowymi lub czarnymi zygzakowatymi liniami, które wzajemnie krzyżują się tworząc deseń w formie sieci z oczkami.
Wielkość i waga[edytuj | edytuj kod]
Dorasta do 10 metrów i wagi ponad 100 kg. Jest jednym z największych gatunków węży. Największy osobnik znaleziony w 1912 roku na wyspie Celebes mierzył 9,76 m, ważył 160 kg.
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Poluje na warany, ptaki i ssaki. Posila się ssakami, od szczura po sporą świnię domową.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Dorosła i duża samica składa jaja w liczbie do 100 (małe samice po kilkanaście sztuk). Wysiadywanie jaj przypada samicy na okres ich rozwoju i trwa do 80 dni. Młode osobniki osiągają po wylęgu długość 60-75 cm, ważą od 110 do 170 g. Przyrost roczny w kilku pierwszych latach wynosi do 60 cm na rok, po 4-5 roku obniża się do 30 cm na rok. Długość życia w hodowli osiągnęła 21 lat.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Lesley H. Rawlings, Daniel L. Rabosky, Stephen C. Donnellan, Mark N. Hutchinson. Python phylogenetics: inference from morphology and mitochondrial DNA. „Biological Journal of the Linnean Society”. 93 (3), s. 603-619, 2008. doi:10.1111/j.1095-8312.2007.00904.x (ang.).
- ↑ 2,0 2,1 Robert Alexander Pyron, Frank T Burbrink i John J. Wiens. A phylogeny and revised classification of Squamata, including 4161 species of lizards and snakes. „BMC Evolutionary Biology”. 13, s. 93, 2013. doi:10.1186/1471-2148-13-93 (ang.).
- ↑ Hinrich Kaiser, Brian I. Crother, Christopher M. R. Kelly, Luca Luiselli, Mark O'Shea, Hidetoshi Ota, Paulo Passos, Wulf D. Schleip i Wolfgang Wüster. Best practices: in the 21st century, taxonomic decisions in herpetology are acceptable only when supported by a body of evidence and published via peer-review. „Herpetological Review”. 44 (1), s. 8-23, 2013 (ang.).
- ↑ R. Graham Reynolds, Matthew L. Niemiller i Liam J. Revell. Toward a Tree-of-Life for the boas and pythons: Multilocus species-level phylogeny with unprecedented taxon sampling. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 71, s. 201–213, 2014. doi:10.1016/j.ympev.2013.11.011 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mały Słownik Zoologiczny/gady i płazy, Włodzimierz Juszczyk, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1978
