Przejdź do zawartości

RMS Homeric (1913)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
RMS Homeric
Ilustracja
Poprzednie nazwy

Columbus

Bandera

 Wielka Brytania

Armator

White Star Line

Historia
Stocznia

Stocznia Schichaua w Gdańsku

Data wodowania

17 grudnia 1913

Data oddania do eksploatacji

15 lutego 1922

Data wycofania ze służby

wrzesień 1935

Dane techniczne
Liczebność załogi

730

Liczba pasażerów

2766

Długość całkowita (L)

232,59 m

Szerokość (B)

24,64 m

Zanurzenie (D)

10,97 m

Pojemność

34 351 B RT

Napęd mechaniczny
Silnik

2 maszyny parowe potrójnego rozprężania, 12 kotłów

Liczba śrub napędowych

2

Prędkość maks.

19,5 w.

RMS Homeric − brytyjski statek pasażerski, budowany w stoczni Schichaua w Gdańsku jako "Columbus" dla niemieckiego armatora Norddeutscher Lloyd, po zakończeniu I wojny światowej w stanie nieukończonym przyznany Wielkiej Brytanii jako część reparacji i przejęty pod nową nazwą przez White Star Line. Do 1932 roku pływał na liniach transatlantyckich, następnie był wykorzystywany jako statek wycieczkowy. Wycofany w 1935 roku, został zezłomowany w roku następnym.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1912 roku rozpoczęto w stoczni Ferdinanda Schichaua w Gdańsku budowę dwóch bliźniaczych statków pasażerskich: "Columbus" i "Hindenburg", przeznaczonych do obsługi linii nowojorskiej, na zamówienie przedsiębiorstwa żeglugowego Norddeutscher Lloyd z Bremy. W chwili rozpoczęcia budowy miały to być największe transatlantyki niemieckiego armatora. "Columbus" zwodowano 17 grudnia 1913 roku, ale prace wykończeniowe zostały wstrzymane po wybuchu I wojny światowej, przy stanie zaawansowania ocenianym na 80%.

Na mocy postanowień traktatu wersalskiego, w 1919 roku statek został przyznany Wielkiej Brytanii. Rok później nabyła go White Star Line z Liverpoolu, decydując o zmianie nazwy na "Homeric". Po zakończeniu prac stoczniowych w Gdańsku parowiec przepłynął do Southampton, gdzie został ostatecznie wyposażony i wcielony w skład floty brytyjskiego przewoźnika. 15 lutego 1922 roku transatlantyk wypłynął w dziewiczy rejs do Nowego Jorku. Obsługiwał tę linię do czasu wprowadzenia na nią przez swojego armatora w 1932 roku nowoczesnych motorowców pasażerskich, po czym został przesunięty na trasy wycieczkowe. Po dokonanej w 1934 roku fuzji White Star Line z Cunard Line, nowy armator uznał statek za przestarzały i we wrześniu 1935 roku wycofał z eksploatacji. W lutym 1936 roku sprzedano go na złom firmie T. W. Ward.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

RMS "Homeric" był dużym, dwukominowym parowcem pasażerskim, o kadłubie długości 232,59 m, szerokości 24,64 m i średnim zanurzeniu 10,97 m. Pojemność rejestrowa wynosiła 34 351 BRT. Statek był napędzany dwiema czterocylindrowymi maszynami parowymi potrójnego rozprężania, zasilanymi w parę przez 12 kotłów i napędzającymi dwie śruby. Na przełomie 1923 i 1924 roku kotły przystosowano do opalania paliwem płynnym, co pozwoliło na wzrost prędkości maksymalnej z 18 do 19,5 węzła.

Załoga transatlantyku liczyła 730 osób, zaś maksymalna liczba przewożonych pasażerów wynosiła 2766 osób, w tym 529 w I, 487 w II i 1750 w III klasie.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jacek Jarosz: Statki pasażerskie typu Columbus, w: "Morza, Statki i Okręty" nr 3/2003, ISSN 1426-529X