Raúl Zurita

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raúl Zurita
Ilustracja
Raúl Zurita, 2013
Imię i nazwisko

Raúl Zurita Canessa

Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1950
Santiago

Dziedzina sztuki

poezja

Multimedia w Wikimedia Commons

Raúl Zurita Canessa[1] (ur. 10 stycznia 1950 w Santiago) – chilijski poeta. Jeden z najbardziej cenionych poetów Ameryki Południowej[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 stycznia[3] 1950 roku w Santiago[1]. Pierwsze utwory poetyckie napisał jeszcze w szkole średniej, gdy uczęszczał do Liceo José Victorino Lastarria[1]. Z początku studiował inżynierię na Universidad Técnica Federico Santa María, po czym porzucił kierunek na rzecz studiów humanistycznych na Universidad de Chile, gdzie zaangażował się w działalność artystyczną oraz publikował na łamach periodyku „Manuscritos”[1]. Podczas puczu w Chile (1973) trafił do więzienia, gdzie torturowano go[4]. Na wolności rejestrował w swojej neoawangardowej twórczości przemoc rządów Junty[2]. Należał do założycieli kolektywu artystycznego Colectivo de Acción de Arte, znanego z podejmowania działań artystycznych w Santiago wymierzonych w opresyjny rząd[4]. W ramach protestu, w 1975 roku m.in. przyłożył rozgrzane żelazo do swojego policzka[4]. W 1979 roku opublikował swoją pierwszą książkę, Purgatorio[1]. Do jego najbardziej spektakularnych działań należą ¡Ay Sudamerica! (1981), wykonana wraz z Colectivo de Acción de Arte akcja zrzucania setek tysięcy ulotek z samolotów na ulice Santiago, La vida nueva (1982)[4], podczas której samoloty nad Nowym Jorkiem napisały smugami na niebie wiersz[2][4] dla diaspory latynoamerykańskiej[4], czy wyrycie buldożerami wiersza na pustyni Atakama[2][4] (1996)[4].

Do nagród, którymi wyróżniono twórczość Zurity, należą Premio Nacional de Literatura (2000) i Premio Iberoamericano de Poesía Pablo Neruda (2016)[4]. Bywa wymieniany w mediach jako jeden z kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla[5].

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Purgatorio, 1979
  • Anteparaíso, 1982
  • Literatura, lenguaje y sociedad, 1983
  • El paraíso está vacío, 1984
  • Canto a su amor desaparecido, 1985
  • El amor de Chile, 1987
  • Selección de poemas, 1990
  • La vida nueva, 1994
  • Canto de los ríos que se aman, 1997
  • El día más blanco, relato autobiográfico, 1999
  • Sobre el amor, el sufrimiento y el nuevo milenio, 2000
  • Poemas militantes, 2000
  • INRI, 2003
  • Mi mejilla es el cielo estrellado, 2004
  • Poemas, 2004
  • Tu vida derrumbándose, 2005
  • Mis amigos creen, 2005
  • Los poemas muertos, 2006
  • Los países muertos, 2006
  • LVN, 2006
  • Poemas de amor, 2007
  • Las ciudades de agua, 2007
  • In memoriam, 2008
  • Cinco fragmentos, 2008
  • Cuadernos de guerra, 2009
  • Poemas 1979-2008, 2009
  • Sueños para Kurosawa, 2010
  • Zurita, 2011
  • Nuevas ficciones, 2013
  • Tu vida rompiéndose, 2015
  • Verás, 2017
  • La vida nueva, 2018[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Raúl Zurita. Biografía [online], Instituto Cervantes [dostęp 2023-10-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-27] (hiszp.).
  2. ↑ a b c d Raúl Zurita [online], Poetry Foundation, 4 października 2023 [dostęp 2023-10-05] (ang.).
  3. ↑ a b Zurita, Raúl [online], www.escritores.org, 3 lutego 2020 [dostęp 2023-10-05] (hiszp.).
  4. ↑ a b c d e f g h i Raúl Zurita [online], Miłosz Festival [dostęp 2023-10-05] (pol.).
  5. ↑ Here are the bookies’ odds for the 2023 Nobel Prize in Literature. [online], Literary Hub, 28 września 2023 [dostęp 2023-10-05] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Raúl_Zurita&oldid=73504867”