Reichsbanner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zgromadzenie Reichsbanneru w 1929
Zgromadzenie Reichbanneru w Berlinie. Na czele grupy przywódców przyjmujących apel – Otto Hörsing
Flaga Reichsbanneru (2013)

Reichsbanner, Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold (z niem. Sztandar Rzeszy Czarno-Czerwono-Złoty[1]) – niemiecka organizacja paramilitarna stronnictw demokratycznych w Republice Weimarskiej, faktycznie zdominowana przez SPD i przy niej afiliowana.

Reichsbanner został powołany w bezpośredniej reakcji na nieudane zbrojne próby obalenia Republiki jesienią 1923 przez skrajną prawicę (pucz Hitlera-Ludendorffa w Monachium) i równolegle komunistów (powstanie komunistyczne w Hamburgu (23–24 października 1923)). Organizacja powstała 24 lutego 1924 r. na zjeździe w Magdeburgu. W zjeździe uczestniczyli członkowie SPD, Zentrum, DDP i związków zawodowych[2]. Dzieliła się na część polityczną i paramilitarną. Organizacja skupiała weteranów wojennych o poglądach republikańskich, miała za cel obronę republiki i miała stanowić przeciwwagę z jednej strony dla Stahlhelmu i SA, paramilitarnych oddziałów związanych ze skrajną prawicą nacjonalistyczną (DNVP) i NSDAP, z drugiej dla Roter Frontkämpferbund, paramilitarnej organizacji KPD. Zarówno bowiem prawica nacjonalistyczna i naziści, jak i na przeciwległym biegunie – komuniści byli przeciwnikami Republiki Weimarskiej[3] i działali czynnie w kierunku obalenia jej instytucji. Występując przeciwko NSDAP w 1932 roku Reichsbanner jako część utworzonego wówczas tzw. Frontu Żelaznego[4] poparł ostatecznie kandydaturę Hindenburga przeciw Hitlerowi w drugiej turze wyborów prezydenckich.

Prezesem sekcji politycznej i jednocześnie Bundesführerem części paramilitarnej Reichsbanneru był do czerwca 1932 Otto Hörsing. Członkiem zarządu organizacji był także Carl Spiecker (1888-1953), w l. 1930-1933 dyrektor generalny w MSW Rzeszy, odpowiedzialny za zwalczanie NSDAP.

W roku 1932 organizacja liczyła ok. 3 mln członków[5].

Reichsbanner ponownie założono w 1953 roku jako stowarzyszenie edukacji politycznej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od barw państwowych Republiki Weimarskiej – nacjonaliści i NSDAP posługiwali się bowiem flagą Cesarstwa Niemieckiego: czarno-biało-czerwoną.
  2. Członkowie SPD stanowili według szacunków[czyich?] ok. 90% uczestników.
  3. Co jedni i drudzy otwarcie głosili.
  4. Koalicja partii i organizacji demokratycznych utworzona w 1931, skierowana przeciw prawicy antyrepublikańskiej i komunistom (KPD).
  5. „Rozmowy przy stole”, Wyd. Charyzma 1996, ISBN 83-85820-02-07.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna. Kraków: Gutenberg, 1932, s. 286 t.XIX.