Rejon miezieński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon miezieński
Мезенский район
Rejon
ilustracja
Herb Flaga
Herb flaga rejonu miezieńskiego
Państwo

 Rosja

Siedziba

Miezień

Powierzchnia

34 400 km²

Populacja (2010)
• liczba ludności


12 160

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Rejon miezieński (ros. Мезенский район) – rejon w północnej Rosji, w obwodzie archangielskim.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Rejon, tak jak cały obwód archangielski, leży w północno-wschodniej Europie, na terenie Niziny Wschodnioeuropejskiej.

Rejon miezieński leży w północnej części obwodu archangielskiego.

Powierzchnia[edytuj | edytuj kod]

Rejon ma powierzchnię 34,4 tys. km².

Teren ten stanowi równina, a znaczną jej część pokrywa tajga, złożona głównie z lasów świerkowych, w mniejszym stopniu – sosnowych, z niewielką domieszką innych gatunków: jodły, modrzewia i drzew liściastych (głównie brzozy). Na północy rejonu tajga przechodzi w lasotundrę.

Na obszarze rejonu znajdują się liczne rzeki i strumienie (należące do zlewiska Morza Białego), a także bagna i torfowiska.

Ludność[edytuj | edytuj kod]

Niemal całą populację rejonu stanowią Rosjanie. Żyje tu także pewna grupa rdzennej ludności zachodniej SyberiiKomiaków i Nieńców.

Większość ludności wyznaje prawosławie, istnieje także spora liczba niewierzących.

Liczba ludności rejonu szybko spada w wyniku niskiego przyrostu naturalnego i dużej emigracji zarobkowej do dużych miast, zwłaszcza Moskwy.

Ponieważ wyjeżdżają głównie ludzie młodzi, średnia wieku mieszkańców rejonu jest wysoka.

Stolica[edytuj | edytuj kod]

Ośrodkiem administracyjnym jest osiedle typu miejskiego Miezień, liczące 3843 mieszkańców (1 stycznia 2005 r.)

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka rejonu, po rozpadzie ZSRR pogrążona jest w kryzysie.

Podstawowymi źródłami utrzymania dla mieszkańców rejonu jest pozyskiwanie drewna dla potrzeb przemysłu i hodowla, a w mniejszym stopniu także zajęcia tradycyjne – myślistwo i rybołówstwo a także rolnictwo. W większych ośrodkach osadniczych znajduje się drobny przemysł drzewny (lub celulozowo-papierniczy), a także niewielkie zakłady przemysłu spożywczego, zatrudniające po kilka-kilkanaście osób (jak piekarnie czy masarnie), produkujące głównie na rynek lokalny.

Z powodu surowego klimatu małę znaczenie w gospodarce rejonu odgrywa rolnictwo. Najczęściej uprawiane są zboża: głównie jęczmień i żyto, rzadziej owies, a także ziemniaki, rośliny pastewne, oraz niektóre szybko rosnące gatunki warzyw.

Hodowla obejmuje zarówno typowe zwierzęta gospodarskie: bydło, trzodę chlewną i drób, jak też zwierzęta futerkowe: lisy polarne (pieśce), tchórze i norki.

Klimat[edytuj | edytuj kod]

W rejonie panuje klimat umiarkowany chłodny, o charakterze kontynentalnym. Zima jest długa i chłodna, lato – krótkie i średnio ciepłe. W rejonie notuje się dość wysoki poziom opadów, głównie w postaci deszczu, którego największe nasilenie przypada na sierpień.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]