Przejdź do zawartości

Rejon smorgoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon smorgoński
Смарго́нскі раён
Rejon
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Siedziba

Smorgonie

Powierzchnia

1490,01 km²

Populacja (2010)
• liczba ludności


54 658

• gęstość

36,7 os./km²

Numer kierunkowy

+375-15-92

Kod pocztowy

231 0хх

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Rejon smorgoński (biał. Смарго́нскі раён, Smarhonski rajon, ros. Сморго́нский райо́н, Smorgonskij rajon) – rejon w zachodniej Białorusi, w obwodzie grodzieńskim.

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Rejon smorgoński ma powierzchnię 1490,01 km². Lasy zajmują powierzchnię 581,15 km², bagna 29,38 km², obiekty wodne 24,78 km²[1]. Graniczy od zachodu z rejonami oszmiańskim i ostrowieckim, od północy z rejonem miadziolskim obwodu mińskiego, od wschodu z rejonami wilejskim i mołodeczańskim obwodu mińskiego, a od południa z rejonem wołożyńskim obwodu mińskiego[2].

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Największymi ośrodkami przemysłowymi rejonu są miasto Smorgonie i wsie Soły i Zalesie. W Smorgoniach ponad ¼ przemysłu stanowi produkcja maszyn i obróbka metalu, obecny jest też przemysł spożywczy, produkcja materiałów budowlanych, przemysł mączno-zbożowo-paszowy, lekki, drzewny i celulozowo-papierniczy. W Sołach występuje przemysł spożywczy, w Zalesiu – produkcja materiałów budowlanych. Ponadto w miejscowości Krewo występuje na niewielką skalę produkcja materiałów budowlanych oraz drobny przemysł drzewny i celulozowo-papierniczy, w Michniewiczach – przemysł lekki, w Milidowszczyźnie – produkcja materiałów budowlanych, w Walejkowiczach – przemysł paliwowy. W centralnej części rejonu, na wschód od Smorgoni znajdują się: kopalnia mieszanki piaskowo-żwirowej "Smorgonskoje" i kopalnia piasku budowlanego w Sińkach[3].

Przez południową część rejonu przebiega gazociąg z Fanipola do Wilna, z odgałęzieniem do Smorgoni. Przez wschodnią część rejonu przebiega elektryczna linia przesyłowa[3].

Przez rejon przechodzi linia kolejowa Mińsk – Wilno[3].

Ludność

[edytuj | edytuj kod]
  • Według spisu powszechnego 2009 roku rejon zamieszkiwało 55 296 osób, w tym 36 283 w miastach i 19 013 na wsi[4].
  • 1 stycznia 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 55 100 osób, w tym ok. 36 200 w miastach i ok. 18 900 na wsi[5].
  • Pod koniec 2010 roku rejon zamieszkiwało 54 658 osób, w tym 36 429 w miastach i 18 229 na wsi[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).
  2. Politiko–administratiwnaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 4.
  3. a b c Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.
  4. Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja [online], Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi, 5 sierpnia 2010 [dostęp 2012-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2010-09-18] (ros.).
  5. Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
  6. Osnownyje pokazatieli razwitia rajona. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-11)]. (ros.).