Monetnica maślana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Rhodocollybia butyracea)
Monetnica maślana
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

Omphalotaceae

Rodzaj

monetnica

Gatunek

monetnica maślana

Nazwa systematyczna
Rhodocollybia butyracea (Bull.) Lennox
Mycotaxon 9(1): 218 (1979)
Kapelusz i trzon
Blaszki
Czarci krąg” owocników monetnicy maślanej

Monetnica maślana (Rhodocollybia butyracea (Bull.) Lennox) – gatunek grzybów należący do rodziny Omphalotaceae[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Omphalotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1792 roku Jean Baptiste Bulliard nadając mu nazwę Agaricus butyraceus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1979 roku Joanne Williams Lennox, przenosząc go do rodzaju Rhodocollybia[1].

Synonimów naukowych ma ponad 30. Niektóre z nich:

  • Agaricus asemus (Fr.) Fr. 1818
  • Agaricus bibulosus Massee 1892
  • Agaricus butyraceus Bull. 1792
  • Agaricus leiopus Pers. 1797
  • Collybia asema (Fr.) Gillet 1876
  • Collybia bibulosum (Massee) Massee 1893
  • Collybia butyracea (Bull.) P. Kumm. 1871
  • Collybia butyracea f. asema (Fr.) Singer 1949
  • Collybia butyracea var. asema (Fr.) Cetto 1987[2].

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako pieniążek maślany lub bedłka maślana[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

O średnicy 4–7 cm, u młodych osobników łukowaty, u starszych rozpostarty z garbkiem na środku. Jest bardzo wodochłonny. W okresie wilgotnej pogody po nasiąknięciu wodą ma kolor od siwego przez rdzawobrązowy do czerwonobrązowego, w okresie suchym od bladoochrowego do siwobiałego. Brzeg kapelusza oraz garb są zazwyczaj ciemniejsze. Skórka gładka[4].

Blaszki

Blaszki białe, tylko u góry krótko przyczepione i dlatego wyglądające prawie jak wolne[5].

Trzon

Jasnobrązowy do czerwonobrązowego, pokryty białymi, kosmkowatymi włókienkami. Podstawa często wygląda jak rozdęta, pusta, z wierzchu podłużnie żłobkowana[5]. Bardzo charakterystyczną cechą jest chrząstkowatość trzonu zewnętrzna warstwa jest elastyczna i gumowata, wewnętrzna ma miąższ watowato-piankowaty[6].

Miąższ

Miąższ cienki, wodnisty, miękki. W kapeluszu jest elastyczny, wewnątrz trzonu chrząstkowaty. W czasie wilgotnej pogody ma brązowawy kolor, w czasie suchej białawy. Smak i zapach niewyraźnym przypominający zapach zjełczałego masła[4].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki elipsoidalne, gładkie o średnicy 6–7,5 × 3–3,5 µm[7].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Najliczniej występuje w Europie i Ameryce Północnej, poza tymi kontynentami wymieniono też jego stanowiska w Argentynie i Japonii[8]. W Europie jest bardzo pospolity[6].

Rośnie od lata do później jesieni zarówno w lasach liściastych, jak i iglastych, przeważnie na kwaśnych glebach[5]. W Polsce jest również pospolity[3].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Naziemny grzyb saprotroficzny[3]. Grzyb jadalny (bez trzonów). Dobry jako grzyb domieszkowy[5].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Monetnica maślana wykazuje dużą zmienność, z tego też powodu może być pomylona z wieloma innymi gatunkami. Młode i ciemno wybarwione osobniki mogą być pomylone z gąską mydlaną (Tricholoma saponaceum), starsze z kępkowcem brązowooliwkowym (Lyophyllum inolens)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-10-20].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-10-20].
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. a b c d E. Gerhardt, Grzyby – wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie - Bauer-Weltbild Media, 2006, ISBN 83-7404-513-2.
  6. a b c Andreas Gminder, Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej, 2008, ISBN 978-83-258-0588-3.
  7. Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.
  8. Discover Life Maps [online] [dostęp 2015-04-08].