Richard Meale

Richard Meale
	; Richard Meale, 1972
Imię i nazwisko	Richard Graham Meale
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1932 ; Sydney
Pochodzenie	australijskie
Data śmierci	23 listopada 2009
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytor
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Richard Graham Meale^[1] (ur. 24 sierpnia 1932 w Sydney^[1]^[2], zm. 23 listopada 2009^[3]) – australijski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1946–1955 studiował w New South Wales State Conservatorium of Music w Sydney, gdzie uczył się teorii oraz gry na fortepianie, harfie i klarnecie^[1]^[2]. W zakresie kompozycji był samoukiem^[1]^[2]. W 1960 roku uzyskał stypendium przyznawane przez Ford Foundation i wyjechał na Uniwersytet Kalifornijski w Los Angeles, gdzie studiował muzykę Dalekiego Wschodu^[1]^[2]. Od 1963 do 1969 roku był pracownikiem Australian Broadcasting Corporation^[1]. W latach 1969–1988 wykładał na University of Adelaide^[1]^[2]. Był propagatorem muzyki współczesnej, poprowadził australijską prapremierę Pierrot lunaire Arnolda Schönberga, a także wielu utworów Messiaena, Nona, Castiglioniego i Bouleza^[2].

Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego (1971), został też odznaczony Orderem Australii (1985)^[1]. W 1989 roku otrzymał nagrodę Australian Creative Fellowship^[1]^[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Należał do czołowych australijskich kompozytorów współczesnych^[1]. W swojej twórczości wykorzystywał elementy kultury muzycznej Dalekiego Wschodu, zarówno w warstwie melodycznej, jak i w sposobie kształtowania większości utworów^[2].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Utwory orkiestrowe

Koncert fletowy (1959)
Sinfonia na fortepian na 4 ręce i orkiestrę smyczkową (1959)
Homage to García Lorca na podwójną orkiestrę smyczkową (1964)
Images (Nagauta) (1966)
Nocturnes na wibrafon, harfę, czelestę i orkiestrę 1967)
Very High Kings (1968)
Clouds Now and Then (1969)
Soon It Will Die (1969)
Variations (1970)
Evocations na obój, orkiestrę kameralną i skrzypce obbligato (1973)
Viridian (1979)
Symfonia (1994)

Utwory kameralne

Rapsodia na skrzypce i fortepian (1952)
Kwintet na obój i smyczki (1952)
Rapsodia na wiolonczelę i fortepian (1953)
Sonata na róg i fortepian (1954)
Sonata na flet solo (1957)
Divertimento na trio fortepianowe (1959)
Sonata na flet i fortepian (1960)
Las Alborados na flet, skrzypce, róg i fortepian (1963)
Intersections na flet, altówkę, wibrafon i fortepian (1965)
Cyphers na flet, altówkę, wibrafon i fortepian (1965)
Interiors/Exteriors na 2 fortepiany i 3 perkusje (1970)
Kwintet dęty (1970)
Incredible Floridas (Homage to Arthur Rimbaud) na flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę, fortepian i perkusję (1971)
Plateau na kwintet dęty (1971)
3 kwartety smyczkowe (I 1975, II 1980, III 1995)

Utwory fortepianowe

Sonatina patetica (1957)
Orenda (1959)
Coruscations (1971)

Opery

Voss (1979–1986, wyst. Adelajda 1986)
Mer de Glace (1986–1991, wyst. Sydney 1991)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2381. ISBN 0-02-865529-X.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 154. ISBN 83-224-0656-8.
↑ Anni Heino: Richard Meale 1932-2009. australianmusiccentre.com.au, 2009-11-24. [dostęp 2024-02-04]. (ang.).

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2381. ISBN 0-02-865529-X.

[encmuz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 154. ISBN 83-224-0656-8.

[australianmusiccentre-3] Anni Heino: Richard Meale 1932-2009. australianmusiccentre.com.au, 2009-11-24. [dostęp 2024-02-04]. (ang.).

[1]

[2]

[3]