Robert Reyman

Robert Kazimierz Reyman
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1875 ; Winniki
Data i miejsce śmierci	1944 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1895–1927
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	Korpus Kontrolerów
Stanowiska	szef grupy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia

Robert Kazimierz Reyman^[1] (ur. 5 listopada 1875 w Winnikach, zm. 1944 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Robert Reyman urodził się 5 listopada 1875 roku w Winnikach, w powiecie lwowskim ówczesnego Królestwa Galicji i Lodomerii. Był bratem ciotecznym Henryka Reymana - piłkarza Wisły Kraków. Kształcił się w Szkole Realnej, a później w Szkole Kadetów Piechoty w Łobzowie. Od 1895 roku pełnił zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii. Kapitan z 1910 roku. W latach późniejszych ukończył w Wiedniu kurs oficerów intendentury i w tej specjalności pełnił dalszą służbę. Podpułkownik z 1917 roku.

W styczniu 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej i przydzielony do Departamentu Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych^[2]. 20 września 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika intendenta, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej^[3]. W październiku 1921 roku został mianowany pułkownikiem Korpusu Kontrolerów Wojskowych^[4].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów kontrolerów^[5]. W latach 1921–1927 pełnił służbę w Korpusie Kontrolerów na stanowisku szefa Grupy V^[6], a następnie Grupy III^[7]. 1 grudnia 1924 roku awansował na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 29. lokatą w korpusie generałów^[8]. Z dniem 1 kwietnia 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop, a z dniem 31 maja tego roku przeniesiony został w stan spoczynku^[9]. Osiadł w Warszawie^[1], gdzie zginął podczas powstania warszawskiego, od ostrzału artylerii niemieckiej. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 20-8-5)^[10].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1925)^[1]^[11]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 880.
↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 95, tu jako Robert Reymann.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 29 września 1920 roku, s. 922, tu także jako Robert Reymann.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 8 października 1921 roku, s. 1432.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 297.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 28, 1069.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 27, 119.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70, 88.
↑ miejsce pochówku. [dostęp 2017-12-14].
↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za zasługi w dziedzinie administracji armji”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M–Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928880-1] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 880.

[CITEREFWykaz_oficerów192095,_tu_jako_Robert_Reymann-2] Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 95, tu jako Robert Reymann.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_37_z_29_września_1920_roku,_s._922,_tu_także_jako_Robert_Reymann-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 29 września 1920 roku, s. 922, tu także jako Robert Reymann.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_38_z_8_października_1921_roku,_s._1432-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 8 października 1921 roku, s. 1432.

[CITEREFLista_starszeństwa1922297-5] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 297.

[CITEREFRocznik_Oficerski192328,_1069-6] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 28, 1069.

[CITEREFRocznik_Oficerski192427,_119-7] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 27, 119.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_131_z_17_grudnia_1924_roku,_s._730-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_17_marca_1927_roku,_s._70,_88-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70, 88.

[10] sce pochówku. [dostęp 2017-12-14].

[11] M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za zasługi w dziedzinie administracji armji”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]