Roman Bierówka

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Bierówka
podpułkownik saperów podpułkownik saperów
Data urodzenia

15 marca 1884

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Kijów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

6 Pułk Saperów
Kościuszkowski Obóz Szkolny Saperów

Stanowiska

dyrektor nauk

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Roman Marian Bierówka (ur. 15 marca 1884, zm. 1940 w Kijowie) – podpułkownik saperów inżynier Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 marca 1884 w rodzinie Wojciecha. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1917 roku jego oddziałem macierzystym był batalion saperów nr 10[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w Korpusie Inżynierii i Saperów, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pozostawał wówczas w Rezerwie armii[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Lwów, a jego oddziałem macierzystym był 6 pułk saperów[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów inżynierii i saperów. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 6 pułku saperów. 9 października 1923 został przesunięty ze stanowiska dowódcy kompanii na stanowisko dyrektora nauk[4][5]. 12 kwietnia 1927 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[6]. W kwietniu 1928 został przeniesiony z 7 pułku saperów w Poznaniu macierzyście do kadry oficerów saperów z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII[7][8], a z dniem 31 października tego roku przeniesiony w stan spoczynku[9].

Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-35 oznaczony numerem 181)[10]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 205, 1420.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, s. 689.
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 342, 556.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 884, 906, 1527.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 808, 828, 1387.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 148.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 582, 591.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 381.
  10. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 7. [dostęp 2015-06-17].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Bierówka&oldid=71889734”