Roman Pijanowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Pijanowski
Pełne imię i nazwisko

Roman Maciej Pijanowski

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1921
Warszawa

Data i miejsce śmierci

12 lipca 1993
Warszawa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Walecznych (od 1941) Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” Warszawski Krzyż Powstańczy Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)

Roman Pijanowski (ur. 6 marca 1921 w Warszawie, zm. 12 lipca 1993 tamże) – polski działacz sportowy, prezes Polskiego Związku Motorowego w latach 1956–1989.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Romana i Bronisławy[1]. W wieku 16 lat uzyskał prawo jazdy. Uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, a w 1938 roku zdał maturę i latem odbył służbę w junackich hufcach pracy. W 1939 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy w Równem[2].

Podczas II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu ciężkich karabinów maszynowych. Działał w konspiracji AK pod pseudonimem „Oksza” i uczestniczył w powstaniu warszawskim w batalionie „Ruczaj”[3]. Po upadku powstania został osadzony w obozie jenieckim w Lubece[2].

Po zakończeniu wojny podjął studia na Politechnice Łódzkiej. Zakończył je w 1947 roku uzyskaniem tytułu inżyniera mechanika[2]. Następnie podjął pracę w przemyśle motoryzacyjnym, obejmując takie stanowiska, jak dyrektor ekonomiczny Warszawskiej Fabryki Motocykli, zastępca dyrektora Fabryki Samochodów Osobowych i główny inżynier Zjednoczenia Przemysłu Motoryzacyjnego[3].

W 1948 roku wstąpił do Automobilklubu Polski[2]. W 1951 roku podjął pracę w Polskim Związku Motorowym jako członek komisji sportowej[3]. Rok później uzyskał licencję sportową, a w 1954 roku otrzymał uprawnienia rzeczoznawcy w zakresie „techniki pojazdów samochodowych, ruchu drogowego, kalkulacji warsztatowej i analizy rachunków oraz gospodarki samochodowej”[2]. W czerwcu 1956 roku został mianowany społecznym prezesem związku[3]. W latach 1956–1983 był członkiem Międzynarodowej Komisji Sportowej CSI, a w latach 1967–1976 pełnił urząd członka Międzynarodowej Komisji Technicznej FIA oraz Międzynarodowej Komisji Ruchu Drogowego. W 1967 roku został członkiem Międzynarodowej Komisji Ruchu Drogowego FIA[2].

W 1968 roku został urzędującym prezesem Polskiego Związku Motorowego. Za jego kadencji umocniono działalność usługową związku (stacje kontroli pojazdów, ośrodki nauki jazdy, rzeczoznawstwo), wybudowano pierwszy stały tor wyścigowy (Kielce[4]), wcielono Rajd Polski do rajdowych mistrzostw świata (1973) i nadano mu najwyższy współczynnik trudności mistrzostw Europy (1989)[2][3].

W 1972 roku został mianowany wiceprezydentem FIA i przewodniczącym Komisji Koordynacyjnej, zaś od 1985 roku był pierwszym zastępcą prezydenta FIA i przewodniczącym Komisji Finansowej[2]. 1 lipca 1989 roku złożył rezygnację z funkcji prezesa PZM i uzyskał status członka honorowego. Następcą Pijanowskiego został Andrzej Witkowski[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Od 14 stycznia 1995 roku jest patronem Zespołu Szkół Samochodowych i Licealnych nr 1 w Warszawie[2][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Roman Pijanowski [online], Powstańcze Biogramy [dostęp 2022-04-19].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m Janusz Szymanek, Grzegorz Chmielewski, Stulecie. Rajd Polski 1921–2021, Warszawa: Auto Klub Dziennikarzy Polskich, 2021, s. 180, ISBN 978-83-939524-7-2.
  3. ↑ a b c d e f g h i Stanisław Szelichowski, Prezes Roman Pijanowski. Wspomnienie. [online], Polski Związek Motorowy, 9 lipca 2013 [dostęp 2022-09-14].
  4. ↑ Władysław Paszkowski, Pierwszy w Polsce prawdziwy tor wyścigowy – „Kielce” – otwarty [online], Archiwum Błażeja Krupy [dostęp 2022-04-19].
  5. ↑ Władysław Pietrzak, Zmiany w kraju i w związku [online], Polski Związek Motorowy [dostęp 2022-09-14].
  6. ↑ UCHWAŁA RADY PAŃSTWA z dnia 30 grudnia 1954 r. nr 0/1026. [online], Prawo.pl [dostęp 2022-04-19].
  7. ↑ Patron [online], Zespół Szkół Samochodowych i Licealnych nr 1 w Warszawie [dostęp 2022-04-19].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Pijanowski&oldid=71800861”