Przejdź do zawartości

Rozdzielne ładowanie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schemat rozdzielnego ładowania na przykładzie armaty odprzodowej
Przekrój załadowanej armaty odprzodowej. Widoczna:
1) kula armatnia
2) przybitka
3) worek z ładunkiem miotającym
Artyleryjski nabój składany, ostatni przykład stosowania rozdzielnego ładowania w broni współczesnej
Współczesne ładunki do broni czarnoprochowej kalibru .44

Rozdzielne ładowanie – rodzaj ładowania broni palnej, w którym elementy stanowiące amunicję nie są połączone w integralną całość (jak w naboju zespolonym) i muszą być umieszczane w broni oddzielnie[1][2].

System powszechnie stosowany w historycznej broni odprzodowej do II połowy XIX w. Współcześnie zarzucony, jednak niekiedy stosowany jeszcze w niektórych typach dział dużego kalibru (zob. nabój składany)[1][2]. Wadą tego systemu jest dłuższy proces ładowania spowodowany koniecznością umieszczenia dwóch, a czasami więcej elementów w celu przygotowania broni do strzału, zaś zaletą możliwość lepszego dobierania ilości materiału miotającego w zależności od konkretnej sytuacji.

Rozdzielne ładowanie na przykładzie muszkietu

[edytuj | edytuj kod]

Jako przykład zastosowania systemu rozdzielnego ładowania w praktyce, może posłużyć proces ładowania muszkietu, który podzielony na następujące etapy:[3]

  1. przetarcie lufy pakułami[3]
  2. otworzenie prochownicy lub tulei na bandolierze[3]
  3. wsypanie odmierzonej porcji prochu do lufy[3]
  4. wyjęcie stempla z łoża[3]
  5. umieszczenie w lufie przybitki i ubicie jej na dnie stemplem[3]
  6. przygotowanie kuli poprzez owinięcie jej flejtuchem[3]
  7. umieszczenie w lufie kuli z flejtuchem i ubicie jej na dnie stemplem[3]
  8. umieszczenie stempla z powrotem w łożu[3]
  9. podsypanie panewki prochem[3]
  10. dmuchnięcie w zapalony wcześniej lont tkwiący w kurku, podsycając jego żarzenie się

Dopiero po takim przygotowaniu broni, muszkieter mógł wbić forkiet w ziemię, oprzeć na nim muszkiet, wycelować i wystrzelić. Po oddaniu strzału, całą procedurę należało zacząć od początku[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Kwaśniewicz 1987 ↓, s. 100.
  2. ↑ a b Torecki 1982 ↓, s. 120.
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Kwaśniewicz 1987 ↓, s. 109-110.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o dawnej broni palnej. Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07350-3.
  • Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Wyd. 3, popr. i uzup. Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06699-X.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rozdzielne_ładowanie&oldid=74176939”