Rudolf von Wittenburg
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1913 |
|---|---|
| Data śmierci |
sierpień 1945 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1940–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Rudolf von Wittenburg (ur. 8 sierpnia 1913 w Słokowie, zm. sierpień 1945) – niemiecki wojskowy w stopniu Hauptmanna.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w pałacu w Słokowie jako najstarszy syn Gustava von Wittenburga (1882–1961) oraz Ruth von Raczeck (1885–1968)[1]. Miał czwórkę rodzeństwa: siostry Margueritę Dorothę i Sophie Dorothę oraz braci Johannesa i Carla Gustava[2].
Naukę rozpoczął w szkole w Prudniku, gdzie mieszkał u swoich krewnych. Około 1930 ojciec Rudolfa wysłał go do szkoły rolniczej w Bad Godesberg. W szkole poznał się ze studentką ogrodnictwa, Moniką von Ellerts. Zaręczył się z nią w 1939. Po włączeniu Kraju Sudetów do III Rzeszy w październiku 1938 Gustav von Wittenburg kupił posiadłość w Slezskich Pavlovicach jako prezent ślubny dla syna. Rudolf i Monika pobrali się 17 stycznia 1940 roku w Osnabrück i zamieszkali w Slezskich Pavlovicach. Doczekali się dwójki dzieci: syna Nikolausa (ur. 1941) oraz córki Barbary (ur. 1944)[2].
W 1945 w czasie walk o Wrocław utworzył własną Kampfgruppe[3]. Został ranny w ramię w okolicy Malczyc. Z tego powodu odszedł ze stanowiska dowódcy bataliony, a jego miejsce zajął dowódca pierwszej kompanii, porucznik Simon[4].
Zmarł niedługo po zakończeniu wojny w sierpniu 1945[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ von Wittenburg, Rudolph geb. 1913 gest. 1945: Die Ahnen-Tafel.de [online], www.ahnen-tafel.de [dostęp 2020-08-10].
- ↑ a b Andrzej Dereń, Rudolf von Wittenburg – rotmistrz Wehrmachtu, obrońca Festung Breslau i dziedzic Słokowa [online], 23 stycznia 2019 [dostęp 2020-08-10] (pol.).
- ↑ 5 najciekawszych nowości w Księgarni Odkrywcy w styczniu! [online], histmag.org [dostęp 2020-10-25].
- ↑ Wolfgang Hartmann, Breslauer Passion 1945-1947. Festschrift zum 70. Geburstag des schlesischen Heimatforschers Horst G.W. Gleiss am 26. August 2000, Rosenheim: Natura Et Patria Verlag, 2000, s. 432–438.
- ↑ Słoków [online], www.palaceslaska.pl [dostęp 2020-10-25].