Przejdź do zawartości

Rumień nagły

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rumień nagły
[choroba szósta]
exanthema subitum
Ilustracja
Rumień nagły u 21-miesięcznej dziewczynki
Leczenie

nie

Czynnik chorobotwórczy
Nazwa

HHV-6, HHV-7

Rezerwuar

człowiek

Epidemiologia
Droga szerzenia

ślina

Występowanie

cały świat

Prawo
Podlega zgłoszeniu WHO

nie

Klasyfikacje
ICD-10

B08.2

Mikrofotografia elektronowa HHV-6

Rumień nagły (gorączka trzydniowa, trzydniówka, choroba szósta, łac. exanthema subitum) – choroba zakaźna dzieci, głównie w wieku do 2 lat[1], wywołana przez wirus HHV-6 (występujący w odmianie A i B) oraz HHV-7. Gorączkę trzydniową po raz pierwszy opisano w 1910 roku, jej przyczynę znaleziono w 1988 roku. Chorują na nią dzieci między 6 a 24 miesiącem życia. Okres wylęgania wynosi od 7 do 17 dni.

Objawy i przebieg

[edytuj | edytuj kod]

U dziecka po raz pierwszy zakażonego wirusem HHV-6 pojawia się jako pierwszy objaw kilkudniowa wysoka gorączka (nawet powyżej 39 °C). Zwykle dziecko pomimo wysokiej gorączki czuje się dobrze. Wysoka temperatura może utrzymywać się od 3 do 7 dni (zwykle 3–4 dni). Najczęściej gorączka występuje jako jedyny objaw, chociaż mogą jej towarzyszyć zmiany grudkowe w gardle, kaszel, katar, biegunka, powiększenie węzłów chłonnych szyjnych oraz drgawki. Rumień nagły może być jedną z głównych przyczyn drgawek gorączkowych u niemowląt. Gorączka obniża się nagle najczęściej w 3–4 dniu choroby. Gdy temperatura wraca do normy, na skórze pojawiają się wykwity. Wysypka jest grudkowo-plamista na twarzy i tułowiu. Wysypka szybko blednie i całkowicie ustępuje po kilku dniach. W momencie pojawienia się wysypki stan dziecka poprawia się. Rzadko występujące zakażenie HHV-6 u dorosłych przypomina przebiegiem mononukleozę[2].

Po przebyciu zakażenia wirus przechodzi w formę latentną.

Uważa się, że połowa wszystkich przypadków gorączki u niemowląt jest spowodowana zakażeniem HHV-6, więc jest to jedna z najczęstszych infekcji występujących u niemowląt.

HHV-6 jako jedyny znany herpeswirus wywołujący infekcje u ludzi, potrafi wbudować DNA do genomu rodzica i zostać w ten sposób odziedziczony przez dziecko. Oszacowano, że wrodzone infekcje występują u około 1% dzieci[3].

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Choroba nie wymaga leczenia, ustępuje samoistnie. Stosuje się leczenie objawowe, głównie leki przeciwgorączkowe (ibuprofen, paracetamol). Nie poznano sposobu skrócenia czasu trwania gorączki trzydniowej, ani jej zapobiegania.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zerr DM, Meier AS, Selke SS, Frenkel LM, Huang ML., Wald A., Rhoads MP., Nguy L, Bornemann R, Morrow RA, Corey L. A population-based study of primary human herpesvirus 6 infection. „New England Journal of Medicine”. 352 (8), s. 768–76, 2005. DOI: 10.1056/NEJMoa042207. PMID: 15728809. 
  2. Stoeckle MY. The spectrum of human herpesvirus 6 infection: from roseola infantum to adult disease. „Annual Review of Medicine”. 51, s. 423–30, 2000. DOI: 10.1146/annurev.med.51.1.423. PMID: 10774474. 
  3. CB Hall, MT Caserta, K Schnabel, LM Shelley i inni. Chromosomal integration of human herpesvirus 6 is the major mode of congenital human herpesvirus 6 infection. „Pediatrics”. 122 (3), s. 513-20, 2008. DOI: 10.1542/peds.2007-2838. PMID: 18762520. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Wyd. wydanie III uaktualnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-2748-9.
  • Pediatria. Podręcznik do Państwowego Egzaminu Lekarskiego i egzaminu specjalizacyjnego. Anna Dobrzańska, Józef Ryżko (red.). Wrocław: Urban&Partner, 2005, s. 722. ISBN 83-89581-25-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]