Russula favrei
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Russula favrei |
| Nazwa systematyczna | |
| Russula favrei M.M. Moser Sydowia 31(1-6): 98 (1979) [1978] | |
Russula favrei M.M. Moser – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1978 r. Meinhard Moser i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica 3,5–11 cm, początkowo nieregularnie wypukły, potem płaski, na koniec z wgłębionym środkiem. Powierzchnia gładka, brązowa, czerwonobrązowa, oliwkowobrązowa, czasami w środku nieco czarniawa[2].
Kremowe, bladoochrowe, nieco zbiegające na trzon. Krawędzie czasami brązowawe[2].
Wysokość 3,5–9 cm, grubość 1–3(4,5) cm, cylindryczny, początkowo białawy, potem brązowawy, czasem u podstawy różowy[2].
Biały, w śródku brązowawy. Ma łagodny smak i słodki, grzybowy zapach, u starszych okazów czasami lekko rybny. W FeSO4 początkowo różowy, później zielonoszary[2].
Ochrowy[2].
- Cechy mikroskopowe
Bazydiospory (8)9–10,5 (13) × (6)7–8(9) µm, pokryte brodawkami o wysokości 0,5–1 µm. Cystydy 60–110 × 12–17 µm. Skórka zbudowana ze strzępek mniej lub bardziej maczugowatych i dermatocystyd niebieszczejących w sulfowanilinie[2].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej, Europie i Azji. Najwięcej stanowisk podano na Półwyspie Skandynawskim[3]. Brak go w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski[4], ale w późniejszych latach podano jego stanowiska (po raz pierwszy w 2009 r.)[5]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6].
Naziemny grzyb mykoryzowy[4]. Występuje w subalpejskich lasach iglastych pod świerkami i limbami[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-20] (ang.).
- ↑ a b c d e f g M.M. Moser, Über eine subboreale und eine subalpine Russula Art., „Sydowia”, 31 (1–6), Mycobank, s. 97–102 [dostęp 2024-02-20] (ang.).
- ↑ Występowanie Russula favrei na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-02-20] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 594–617, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-20] (pol.).
- ↑ Aktualne stanowiska Russula favrei w Polsce [online], gbif.org [dostęp 2024-02-20] (pol.).