Ryjówkojeżyk
| Neotetracus | |||
| Trouessart, 1909[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – ryjówkojeżyk chiński (N. sinensis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
ryjówkojeżyk | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Neotetracus sinensis Trouessart, 1909 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Ryjówkojeżyk[2] (Neotetracus) – rodzaj ssaków z podrodziny gołyszków (Galericinae) w obrębie rodziny jeżowatych (Erinaceidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w Azji (Chińska Republika Ludowa, Mjanma i Wietnam)[3][4][5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 108–110 mm, długość ogona 62–65 mm; masa ciała 36–38 g[4][6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1909 roku francuski zoolog Édouard Louis Trouessart na łamach The Annals and Magazine of Natural History[1]. Na gatunek typowy Trouessart wyznaczył (oznaczenie monotypowe) ryjówkojeżyka chińskiego (N. sinensis).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Neotetracus: gr. νεος neos ‘nowy’[7]: rodzaj †Tetracus Aymard, 1850[1].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[8][6][3][2]:
- Neotetracus sinensis Trouessart, 1909 – ryjówkojeżyk chiński
Opisano również gatunek wymarły z miocenu dzisiejszej Tajlandii[9][10]:
- Neotetracus butleri Mein & Ginsburg, 1997
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c É.L. Trouessart. Neotetracus sinensis, a new insectivore of the family Erinaceidæ. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 4 (22), s. 389, 1909. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 62. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 22. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b T. Best: Family Erinaceidae (Hedgehogs and Gymnures). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 329. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Neotetracus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2023-03-19].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 406. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 165. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-23]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Neotetracus Trouessart, 1909, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-10-23] (ang.).
- ↑ P. Mein & L. Ginsburg. Les mammifères du gisement miocène inférieur de Li Mae Long, Thaïlande: systématique, biostratigraphie et paléoenvironnement. „Geodiversitas”. 19 (4), s. 792, 1997. (ang.).