Przejdź do zawartości

Ryszard Sorokosz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ryszard Sorokosz
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

27 marca 1956
Świętajno, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1975–2012

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

68 pcz, 1 pcz, 100 pz, 14 BZ; 9 BKPanc, 16 DZ; PKW Irak, MND C-S;Dowództwo Wojsk Ladowych, MNC NE

Stanowiska

d-ca 14 BZ, d-ca 9 BKPanc, d-ca 16 DZ,Szef Szkolenia Wojsk Ladowych, z-ca d-cy MNC NE

Główne wojny i bitwy

Stabilizacja Iraku

Późniejsza praca

dyr. departamentu w UM Elbląg,Pełnomocnik Prezydenta ds Kombatantów i Współpracy z Wojskiem

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Gwiazda Iraku Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku Krzyż Honorowy Bundeswehry w Złocie (RFN)
płk Sorokosz (w środku) w 4 BKPanc

Ryszard Sorokosz (ur. 27 marca 1956 w Świętajnie na Podlasiu) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1979 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Zawodową służbę wojskową rozpoczął od stanowiska dowódcy plutonu, a następnie kompanii i batalionu w 68 pułku czołgów średnich w Budowie. W latach 1985–1988 był słuchaczem Akademii Wojsk Pancernych im. marszałka Rodiona Malinowskiego w Moskwie. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu tytułu oficera dyplomowanego, zajmował kolejno stanowiska: szefa sztabu 1 Warszawskiego pułku czołgów średnich im. Bohaterów Westerplatte w Elblągu (1988–1989), szefa sztabu 100 pułku zmechanizowanego im. Bohaterów Westerplatte w Elblągu (1989–1991), dowódcy 100 pułku zmechanizowanego w Elblągu (1991–1994), dowódcy 14 Brygady Zmechanizowanej w Elblągu (1994–1995) i dowódcy 9 Brygady Kawalerii Pancernej w Braniewie (1995–1999). W 1999 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 15 Warmińsko-Mazurskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Króla Władysława Jagiełły w Olsztynie, a po jej rozformowaniu w 2000 roku, szefa sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Króla Kazimierza Jagiellończyka w Elblągu. W lipcu 2001 roku, po ukończeniu Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie objął stanowisko szefa Oddziału Planowania Operacyjnego w Zarządzie Planowania Operacyjnego Generalnego Zarządu Operacyjnego P-3 Sztabu Generalnego WP. W lutym 2002 roku został zastępcą szefa Zarządu Planowania Operacyjnego Generalnego Zarządu Operacyjnego P-3 Sztabu Generalnego WP.

15 sierpnia 2002 roku Prezydent RP, Aleksander Kwaśniewski wręczył mu nominację na generała brygady, a 20 sierpnia 2002 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Króla Kazimierza Jagiellończyka w Elblągu.

15 sierpnia 2005 roku Prezydent RP, Aleksander Kwaśniewski wręczył mu nominację na generała dywizji, a następnego dnia objął dowództwo nad tym związkiem taktycznym.

Generał Sorokosz był również zastępcą dowódcy III zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego (sierpień 2004 – luty 2005) działającego w ramach misji stabilizacyjnej w Republice Iraku. Odpowiadał tam m.in. za przygotowanie infrastruktury i nowej bazy Echo w Ab Diwaniji w związku z likwidacją dotychczasowej bazy Alfa w Babilonie. W wyniku obrony dysertacji doktorskiej nt.: Ochrona środowiska w działalności Sił Zbrojnych RP, uzyskał stopień naukowy doktora.

W latach 2007–2009 był Szefem Szkolenia Wojsk Lądowych a w latach 2010–2012 pełnił funkcję zastępcy dowódcy Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego w Szczecinie.

Od listopada 2012 był dyrektorem Departamentu Bezpieczeństwa, Zarządzania Kryzysowego i Ochrony Informacji Niejawnych Urzędu Miejskiego w Elblągu. Obecnie pełni obowiązki Pełnomocnika Prezydenta ds Kombatantów i Współpracy z Wojskiem. W 2013 r. założył Elbląskie Stowarzyszenie Generałów i Oficerów Starszych Wojska Polskiego, którego w chwili obecnej jest Prezesem.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski, Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002), Wydawnictwo "Von Borowiecky", Warszawa 2002, s. 284 (z fotografią)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M.P. z 2002 r. nr 37, poz. 584 – pkt 19.
  2. M.P. z 2005 r. nr 51, poz. 697 – pkt 13.
  3. M.P. z 2004 r. nr 10, poz. 152 – pkt 36.
  4. M.P. z 1995 r. nr 59, poz. 656 – pkt 86.
  5. Tomasz Szulejko: Wojska Lądowe: kolejne wyzwania. polska-zbrojna.pl, 20 stycznia 2011. [dostęp 2011-01-20].
  6. Obchody Święta Wojsk Lądowych. wojsko-polskie.pl, 29 września 2005. [dostęp 2013-07-03].
  7. Dowództwo Wojsk Lądowych (15-lecie). army.mil.pl, 12 września 2012. s. 79. [dostęp 2013-07-03].
  8. Farewell to General Sorokosz. mncne.pl, 31 stycznia 2012. [dostęp 2012-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2013)]. (ang.).
  9. galeria. www.umelblag.pl, 4 marca 2005. [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 marca 2005)].