Rzeczyca Polna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rzeczyca Polna
Палявая Рэчыца
Полевая Речица
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

żabinecki

Sielsowiet

Stepańki

Populacja (2023)
• liczba ludności


10[1]

Kod pocztowy

225117

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rzeczyca Polna”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Rzeczyca Polna”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Rzeczyca Polna”
Ziemia52°21′52″N 24°03′31″E/52,364444 24,058611

Rzeczyca Polna (biał. Палявая Рэчыца, Palawaja Reczyca; ros. Полевая Речица, Polewaja Reczica) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie żabineckim, w sielsowiecie Stepańki, przy drodze republikańskiej R85.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje nazwę Rzeczyca bez przymiotnika. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. z 1924 wymienia wieś pod nazwą Rzeczyca Polska, natomiast na mapach Wojskowego Instytutu Geograficznego jest oznaczona jako Rzeczyca (bez przymiotnika) w 1922[2] oraz jako Rzeczyca Polna w 1931[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. położona była w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie brzeskim, w gminie Żytyń.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżała w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie brzeskim, do 18 kwietnia 1928 w gminie Życin, następnie w gminie Kamieniec Litewski[4][5]. W 1921 miejscowość liczyła 125 mieszkańców, zamieszkałych w 25 budynkach, wyłącznie Białorusinów wyznania prawosławnego[5].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Степанковский сельсовет. Żabinecki Rejonowy Komitet Wykonawczy. [dostęp 2023-03-04]. (ros.).
  2. Mapa WIG Tewle (1922). [dostęp 2023-03-04]. (pol.).
  3. Mapa WIG Tewle (1931). [dostęp 2023-03-04]. (pol.).
  4. Dz.U. z 1928 r. nr 46, poz. 452
  5. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]