SECOR 6
| |
| Inne nazwy |
EGRS 6 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1966-051B |
| Indeks NORAD |
S02206 |
| Zaangażowani | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
168 km |
| Apogeum |
3646 km |
| Okres obiegu |
125 min |
| Nachylenie |
90° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
9 czerwca 1966[1] 20:10 UTC |
| Powrót do atmosfery |
6 lipca 1967 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
18 kg |
SECOR 6 (ang. SEquential COllation of Range) – amerykański wojskowy satelita naukowy służący do badań związanych z nawigacją satelitarną i geodezją. Stanowił część programu SECOR. Zadaniem należącego do US Army satelity miało być określanie dokładnych współrzędnych geograficznych trudno dostępnych rejonów Ziemi, głównie wysp w rejonie Pacyfiku. Wraz z satelitą ERS 16, stanowił ładunek dodatkowy misji MIDAS 10. W wyniku awarii satelita nie osiągnął planowanej orbity. Satelita znany był także jako EGRS 6 (Electronic & Geodetic Ranging Satellite).
.jpg)
Budowa i działanie[edytuj | edytuj kod]
Celem programu SECOR było opracowanie technologii służących do dokładnego określania współrzędnych geograficznych trudno dostępnych obszarów. Metoda określania współrzędnych geograficznych polegała na współpracy z satelitą 4 naziemnych, mobilnych punktów kontrolnych, z których wysyłano do satelity sygnały radiowe, a następnie po przetworzeniu ponownie je odbierano. Dokładne współrzędne 3 punktów musiały być znane, aby określić nieznane współrzędne 4 punktu. Podczas przelotu satelity nad nadajnikami, który miał trwać ok. 12 minut, można było wykonać ok. 48 tysięcy pomiarów odległości[2].
Satelita miał kształt sześcianu, na którego bokach zamontowano służące do wytwarzania energii elektrycznej ogniwa słoneczne. Wnętrze satelity zawierało, poza bateriami do magazynowania energii elektrycznej, także nadajniki radiowe[3].
Doświadczenia zdobyte przy budowie i działaniu satelitów programu SECOR przyczyniły się do opracowania satelitów nawigacyjnych GPS[4].
Misja[edytuj | edytuj kod]
Misja rozpoczęła się 9 czerwca 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską trzy satelity, wśród których był SECOR 6. Po znalezieniu się na orbicie SECOR 6 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-051B. Nie doszło do drugiego odpalenia silnika członu Agena, w związku z tym satelita zamiast wejść na orbitę kołową, pozostał na tymczasowej wydłużonej eliptycznej orbicie parkingowej. Następnie człon Agena podczas prób stabilizacji, wykorzystał cały zapas paliwa rakietowego. Z powodu przebywania na niewłaściwej orbicie i braku możliwości stabilizacji nie wykonano żadnych testów systemów nawigacyjnych[5].
Satelita spłonął w atmosferze 6 lipca 1967 roku[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Master Launch Log ↓.
- ↑ Geodetic SECOR Satellite ↓, s. 4.
- ↑ SECOR 1,2,3... ↓.
- ↑ SECOR 6 ↓.
- ↑ a b SECOR ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Geodetic SECOR Satellite. dtic mil. [dostęp 2017-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-09)]. (ang.).
- Gunter Krebs: SECOR 1,2,3.... Gunter's Space Page. [dostęp 2017-09-02]. (ang.).
- Mark Wade: SECOR. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-09-02]. (ang.).
- Jonathan McDowell: Master Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2017-02-13]. (ang.).
- SECOR 6. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2017-09-02]. (ang.).