Saint-Marcellin (ser)
Saint-Marcellin – francuski ser z surowego lub pasteryzowanego mleka krowiego lub koziego (do 1876[1] wyłącznie koziego)[2]. Nazwa pochodzi od miasteczka Saint-Marcellin[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Ser jest charakterystyczny dla regionu Rodan-Alpy, departamentów 26 (Drôme) i 38 (Isère). Posiada łagodny, kwaskowato-słony smak, rozwijający się w czasie, w miarę dojrzewania produktu (od dwóch do sześciu tygodni). Miąższ jest kremowy, beżowy. Dojrzałe sery posiadają charakterystyczny drożdżowy posmak i orzechowo-owocowe nuty[1]. Posiada trzy typy: fermier, artisanal oraz industriel. Dostępny jest przez cały rok[2].
Najczęściej ma kształt okrągły i pomarszczoną, naturalną skórkę z okwitem białych drożdży[1]. Podstawowe dane sera: średnica – 7 cm, grubość – 2 cm, minimalna waga – 80 gramów, waga suchej masy – minimum 50 gramów na 100 gramów sera, zawartość tłuszczu – minimum 40%[2].
Wina[edytuj | edytuj kod]
Sugerowane do tego sera wina to: Côtes du Ventoux, Gigondas, Châteauneuf-du-Pape[2] i Beaujolais[1]. Zalecane jest wolne przeżuwanie każdego kęsa, tak, aby wydobyć zeń pełnię smaków[2][1].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Legenda[edytuj | edytuj kod]
Legenda głosi, że Ludwik XI podczas polowania zaatakowany był przez niedźwiedzia. Uratowali go dwaj lokalni drwale. Po sprawie poczęstowali króla tym serem, a ten, zadowolony, wprowadził go do menu dworu królewskiego[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Le Pitchou - produkt na bazie marynowanego sera Saint-Marcellin
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Seromaniacy, Ser Saint Marcellin. [dostęp 2017-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-21)].
- ↑ a b c d e Kazuko Masui, Tomoko Yamada, Francuskie sery, wydawnictwo Wiedza i Życie, 1997, s.182-183, ISBN 83-7184-888-9