Saki (obwód brzeski)
Na mapach: 
52°11′55″N 23°56′05″E/52,198611 23,934722
52°11′55″N 23°56′05″E/52,198611 23,934722
 cerkiew św. Eliasza w Sakach | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Sielsowiet | |||
| Populacja (2023) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
1641 | ||
| Kod pocztowy |
225120 | ||
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |||
Położenie na mapie Białorusi  | |||
Położenie na mapie Polski w 1939  | |||
| 52°11′55″N 23°56′05″E/52,198611 23,934722
| |||
Saki (biał. Сакі, Saki; ros. Саки, Saki) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie żabineckim, w sielsowiecie Chmielewo, w pobliżu Żabinki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod zaborami i II Rzeczypospolitej wieś i majątek ziemski (folwark). W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni grodzieńskiej, w powiecie kobryńskim, w gminie Zbirohi.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie kobryńskim, do 18 kwietnia 1928 w gminie Zbirohi, następnie w gminie Żabinka[2][3]. Demografia w 1921 przedstawiała się następująco:[3]
- wieś Saki – 281 mieszkańców, zamieszkałych w 50 budynkach, w tym 275 prawosławnych i 6 rzymskich katolików
- folwark Saki I – 9 mieszkańców, zamieszkałych w 2 budynkach, wyłącznie rzymskich katolików
- folwark Saki II – 17 mieszkańców, zamieszkałych w 2 budynkach, w tym 9 żydów, 7 rzymskich katolików i 1 prawosławny
Mieszkańcami wszystkich trzech miejscowości byli wyłącznie Polacy[3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Хмелевский сельсовет. Żabinecki Rejonowy Komitet Wykonawczy. [dostęp 2023-03-07]. (ros.).
- ↑ Dz.U. z 1928 r. nr 46, poz. 452
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Saki (7), pow. kobryński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 211.
- Mapa WIG Żabinka. [dostęp 2023-03-07]. (pol.).
