Samuel Aleksander Komorowski

Samuel Komorowski
	; Dołęga Odmienna
Rodzina	Komorowscy herbu Dołęga Odmienna
Data i miejsce śmierci	20 października 1659 ; Grobin (Kurlandia)
Ojciec	Jerzy Komorowski
Matka	Marianna Sapieha

Samuel Aleksander Komorowski herbu Dołęga Odmienna (zm. 20 października 1659 roku) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1642 roku^[1], chorąży wiłkomierski w latach 1650–1652, podstoli wiłkomierski w latach 1643–1650, oboźny litewski w 1654 roku, podczaszy wiłkomierski w latach 1635–1643, regimentarz wojsk litewskich, starosta wiłkomierski w latach 1652–1659, dworzanin jego Królewskiej Mości^[2], rotmistrz husarski, kalwinista.

Brał udział w wojnie „smoleńskiej” z Moskwą, wojnie „ukraińskiej” z Moskwą, w walkach z Kozakami i ze Szwedami. Na sejmie nadzwyczajnym 1652 roku wyznaczony z Koła Poselskiego komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego^[6]. W czasie Potopu szwedzkiego 18 maja 1658 roku stoczył pod Szkudami nierozstrzygniętą bitwę z armią feldmarszałka Roberta Douglasa, który został zmuszony do rezygnacji z ataku na Żmudź. 19 września 1659 roku zdobył wraz z Aleksandrem Hilarym Połubińskim twierdzę Goldynga (Kuldīga) w Kurlandii. Z okazji tego sukcesu książę Bogusław Radziwiłł wydał na zamku w Grobinie ucztę, po której Samuel Komorowski zginął tragicznie uduszony przypadkowo szalem, który wkręcił się w koło kolasy.

Po śmierci Komorowskiego naczelne dowództwo nad armia litewską w Inflantach objął oboźny litewski Michał Kazimierz Pac.

Przypisy

↑ Artur Walden, Marszałkowie świeccy Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w latach 1633-1648, w: Czasopismo Prawno-Historyczne, Tom LXV – 2013 – Zeszyt 1, s. 168.
↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, t. 1, Województwo Wileńskie XIV-XVIII wiek, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004, s. 671.
↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 169.
↑ Przemysław Paradowski, W obliczu „nagłych potrzeb Rzeczypospolitej”. Sejmy ekstraordynaryjne za panowania Władysława IV Wazy, Toruń 2005, s. 248.
↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 387.
↑ Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 173.