Samwel Petrosjan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samwel Petrosjan
Սամվել Պետրոսյան
Data i miejsce urodzenia

27 września 1954
Erywań

Wzrost

184 cm

Pozycja

napastnik/pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
RFSz Erywań
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1973–1983 Ararat Erywań 183 (8)
1985 Kotajk Abowian 19 (2)
W sumie: 202 (10)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1986–1987 Kotajk Abowian (asystent)
1988–1989 Ararat Erywań (konsultant)
1990 Araks Oktemberian
1991 Kotajk Abowian (asystent)
1991 Kotajk Abowian
1992 Armenia (asystent)
1992 Kilikia Erywań
1993 Kotajk Abowian
1995–1996 Kotajk Abowian
1996–1997 FC Erywań
1996–1997 Armenia U-21
1997 Kotajk Abowian
1998–1999 Kilikia Erywań
2000 Araks Erywań
2001 Kotajk Abowian (dyrektor)
2001 Mika Erywań
2002–2003 Armenia U-17 (asystent)
2002–2003 Pjunik Erywań (asystent)
2004–2005 Armenia U-19
2005–2007 Armenia U-21
2006–2007 Pjunik Erywań
2007–2009 Gandzasar Kapan
2010–2011 Szirak Giumri
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Samwel Petrosjan, orm. Սամվել Պետրոսյան, ros. Самвел Александрович Петросян, Samwieł Aleksandrowicz Pietrosian (ur. 27 września 1954 w Erywaniu, Armeńska SRR) – ormiański piłkarz, grający na pozycji napastnika, a wcześniej pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Republikańskiej Szkoły Piłkarskiej w Erywaniu. W 1973 rozpoczął karierę piłkarską w klubie Ararat Erywań, w którym występował przez 11 lat. W 1985 zakończył karierę piłkarską w klubie Kotajk Abowian.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Od 1986 najpierw pomagał trenować Kotajk Abowian, od 1988 pracował jako trener-konsultant w klubie Ararat Erywań. Dopiero w 1990 po raz pierwszy samodzielnie prowadził Araks Oktemberian. Potem do 1996 z przerwami pracował na różnych stanowiskach w Kotajku Abowian. W 1992 pomagał trenować narodową reprezentację Armenii oraz prowadził klub Kilikia Erywań. Latem 1996 stał na czele FC Erywań, również w tym czasie prowadził młodzieżową reprezentację Armenii. Później pracował także z juniorskimi reprezentacjami U-17 i U-19. W różnych latach prowadził kluby Araks Erywań, Mika Erywań i Pjunik Erywań. W czerwcu 2007 stał na czele klubu Gandzasar Kapan, z którym zdobył najwięcej tytułów. Jednak potem gra klubu nie była najlepszą i w 2009 został zwolniony z zajmowanego stanowiska. 25 listopada 2010 roku został zaproszony na stanowiko głównego trenera do Sziraka Giumri, z którym pracował do lata 2011.

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • wicemistrz ZSRR: 1976 (w)
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1975
  • finalista Pucharu ZSRR: 1976

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]